Exploded View - Exploded View

Sacred Bones Records

Annika Henderson aka Anika is niet het eerste fotomodel dat aan het zingen gaat. Twiggy was wellicht de eerste, maar ook Nico, Grace Jones en vele anderen gingen haar voor. En als we dan toch één van hen als mogelijk vergelijkingspunt moeten kiezen, zou dat zeker de voormalige zangeres van Velvet Underground zijn.

Speciaal voor Henderson werd Exploded View in het leven geroepen - haar eerste plaat maakte ze met BEAK> - maar de band groeide al snel uit tot een echte creatieve entiteit. Martin Thulin, Hugo Quezada en Hector Melgarejo namen hun job heel serieus en na een paar repetities en shows in Mexico, gooiden ze dit album live op tape. Het werd een grimmig, visceraal werkstuk, badend in een post-apocalyptische sfeer.

“You’re a killjoy, little Boy”, jammert Anika in afsluiter Killjoy, daarbij al dan niet verwijzend naar de kernbom die de VS aan het eind van WO II op Hiroshima dropten. Bij ons roept heel de plaat alleszins beelden op van een kapotgeschoten, desolaat landschap waarin grijze ruïnes kreunen onder het eigen gewicht met daarin Anika die als enige overlevende als een personage uit Henri Van Daele's ‘Blondekoning’ ronddoolt, zingend als een sirene op zoek naar wat gezelschap.

Lost Illusions werpt je als luisteraar onverbiddelijk in de koude wereld die Exploded View opwekt met krakende gitaren, knarsende elektronica, diepe baspulsen en Anika’s lijzige stem die onverstoorbaar, monotoon en afstandelijk blijft doorgaan. Dit is postpunk met een dreiging waarvan elke Joy Division-fan zal smullen.  

De meeste songs zijn behept met een onderhuidse spanning. Ze slepen zich traag voort als een Christus beladen met en veel te zwaar kruis, maar af en toe wordt het tempo toch wat opgedreven, zoals in Orlando of het woeste Disco Glove en No More Parties In The Attic met die industriële klanken.

Aan het eind gloort er een beetje licht. Gimme Something is iets luchtiger van toon, al is dat allemaal relatief, want zelfs een totale eclips zou hier reden toch juichen bieden. “Why can’t you let me be / Let me breathe”, vraagt Henderson in Killjoy. En ook wij snakken naar lucht na deze desoriënterende luistertrip.

We zagen dit gezelschap in het passende industriële decor van DOK Gent tijdens Big Next Weekend en nu, een hele tijd later dromen we er nog van.