Factory Floor - Factory Floor
DFA Records
Op de muziek van Factory Floor kan je dansen, al zullen het geen schreeuwerige uitingen van geluk zijn zoals je gewend bent op dancefestivals tegenwoordig. Neen, de muziek van Factory Floor is donker. Zo donker dat hij doet denken aan de crisisjaren tachtig. Al kan het gebruik van bepaalde synthesizers en elektronica ook dat beeld doen opdoemen. Misschien is het een voorbode van wat nog komen moet. Misschien luistert Factory Floor gewoon zelf graag naar New Order, Joy Division, ESG en Kraftwerk. Ook dat kan.
Het ontbreken van de sociale achtergrond, hoewel we ook nu in een economische crisis leven, doet ons vermoeden dat het vooral om de tweede optie draait. Niet alleen het type instrumenten, maar ook de minimalistische aankleding en de schare treurwilgvocalen laten zien dat de band goed geluisterd heeft naar de hierboven vermelde collega’s. Of ze even baanbrekend werk verrichten daar kan je over discussiëren.
Factory Floor opent zijn titelloze album met Turn It Up. Een nummer dat evenveel om het lijf heeft als de maandelijkse pin-up van uw favoriete blootblad. Een beat, gemuteerde stemmen en een op hol geslagen geigerteller trekken het net te lang. Wij hadden eerlijk gezegd iets spannenders verwacht als openingsdans. Here Again klinkt gelukkig al een stuk opwindender en zet de toon voor de rest van de plaat.
Het ondergrondse feestje start echt met Fall Back, dat op een acidbedje ons op hoog tempo in de juiste roes schopt. Het ritme zit strak als een aangespannen broekriem rond je middel. How You Say en Work Out walsen op dezelfde kwaadaardige dril en effenen het pad voor Two Different Ways waarin het geluid van Manchester zich verenigt met dat van New York. De aanpak is nog steeds even minimalistisch en donker als in het begin, maar hier wordt wel naar een climax toegewerkt.
Ietwat spijtig dat we niet meer van die hoogtepunten opmerken op dit debuutalbum. Factory Floor bewees al met een aantal ep’s en 12inches steviger materiaal te kunnen voorschotelen en bovendien heeft de band een ijzersterke livereputatie, waarbij de gensters van het podium vliegen. Dat komt op het album minder sterk naar voor. Van ons mogen de alles vertragende interludes alvast verwijderd worden. Dat zou het gehele tempo al ten goede komen. Puik en (post)punky werk, maar het mocht iets krachtiger gekruid zijn.