Faten Kanaan - A Mythology Of Circles

Fire Records

A Mythology Of Circles

Graancirkels, waterkringen, the circle of life, planeten die rond zonnen rond manen kringen,… we zijn letterlijk omcirkeld door de magie van wederkerigheid en cirkelbewegingen. Kan er een mooier thema zijn voor een musicus als Faten Kanaan, die deze natuurlijke cycli interpreteert in neoklassieke, analoge ambientcomposities? Deze plaat is in elk geval een prima geneesmiddel met een “alles komt terug / alles komt goed”-wederkerigheidseffect na perioden van politieke, persoonlijke of ecologische onrust.

Dertien cirkels. Dertien filmische, mooie en zachte composities waarin herhaling, terugkeer en verrijking centraal staan. Faten Kanaan zorgt met deze aanpak voor erg gemoedelijke, haast meditatieve sfeermuziek. Zonder verrassingen, maar gewoon vol harmonie en intrinsieke schoonheid. En daarvan is het zes minuten durende, dromerige The Archer bij aanvang van dit album misschien nog wel het mooiste voorbeeld. Met het repetitieve, slepende thema en een trotse ondertoon van extra effecten en nuances. Met de druppelende pulsen die voor extra versterking zorgen en plots een leuke synthesizertouch geven, maar in feite ook dezelfde herhaling in een andere variatie zetten.

Niet dat tracks altijd zo vol verhaal of evolutie dienen te zitten. Op kortere één- of tweeminutenmomenten volstaat soms gewoon een sferisch omkaderd spel op toetsen met grondmotief en bovenliggende melodie. Eenvoud in een weelderige jas omkaderd. Een weelde die weliswaar ook live en zonder overdubs werd ingespeeld, kwestie van de kracht van het moment, van de situatie, de natuur ten volle te grijpen.

En soms wordt die kracht nog extra versterkt door toevoeging van gesamplede koorgeluiden in een song als Patagonia Motet 2: Andes die het verlangen naar menselijkheid en menselijke warmte moeten vertolken. Ook weer zo’n typische contradictie: de nood aan humaniteit die via technologische media muzikale vorm krijgt. Mens versus machine.

Echt nieuw of ophefmakend is die aanpak dus niet. Maar de meditatieve doezelmuziek die Faten Kanaan daaruit laat groeien, des te meer. Deze mythologie van cirkels lijkt vaak op een droom die werkelijkheid wordt. Een wereld vol harmonie en schoonheid en met goed verborgen nuances zoals enkel elfen die zouden kunnen verzinnen. Vol samenhang en samenhorigheid, zoals het mystieke netwerk van leven en natuur. Dit is een ultiem genietalbum voor al wie oor heeft voor ambient, filmmuziek of neoklassieke dromerigheid.

27 november 2020
Johan Giglot