Fear Of Men - Fall Forever

Kanine Records

Jessica Weiss van Fear of Men zong ook op het eerdere werk met een stem, koud en scherp als een ijspriem, maar op dit tweede album gaat ook de instrumentatie door merg en been.

Debuutplaat ‘Loom’ van Fear Of Men was beladen met emotionele teksten, maar gekleed in een luchtig, instrumentaal zomerkleedje. Interessante spreidstand, maar op hier op ‘Fall Forever’ staat die stem naakter dan ooit te rillen in de kille najaarsregen.

Nochtans is opener Vesta genoemd naar de Romeinse godin van de huiselijke haard. Het vuur in die haard wordt wel gedoofd door een ijzige bries van ijle, zuurstofslikkende synths en spookachtige stemmen die van op de zolder lijken te komen. De toon wordt meteen gezet, want ook al klinkt Undine iets lieflijker, toch overheerst ook hier een gevoel van kaalheid door de bijna militaristisch aandoende, droge drums.

Afstandelijk klinkt Weiss ook in het eerst hoogtepunt Island wanneer ze “I’m like an island / I don’t need your arms around me”, zingt en de bijna onherkenbaar verminkte gitaren dragen bij tot de sfeer die even warm is als het inox werkblad van je plaatselijke slager.

Maar ondanks de minimalistisch aangeklede songs beklijft ‘Fall Forever’ moeiteloos en dit door de ver doorgedreven en goed volgehouden, koele esthetiek. Zo komen de mitraillerende drums en de spookstemmen ook weer terug in Until You, Ruins en de single Trauma.

Op deze single wordt het tempo iets opgetrokken in het refrein en schuift het geluid iets op richting pop. Toch blijft de sfeer beklemmend al was het maar door de openingszin “You give me trauma”, die je meteen in de song trekt.

De verlossing, alvast tekstueel, lijkt net voor het eind te komen met Sane. Weiss laat eindelijk de liefde toe en voelt zich sterker worden zoals blijkt uit de zin: “It’s in your eyes when you’re sane / It’s in your blood when you can bare these heavy thoughts again.” Maar de ratelende drums kondigen toch weer onheil aan en dat komt er ook in slotsong Onsra, de breakupsong van het zuiverste ijswater waaraan de plaat zijn titel dankt.

‘Fall Forever’ is een plaat geworden waarop Weiss de liefde probeerde te doorgronden. Liefde die gepaard gaat met het zich verliezen in de ander, maar ook met de angst om de ander te verliezen. Beklemmend, maar ook betoverend.