Feis - Hard Van Buiten Gebroken Van Binnen

Top Notch

De Nederhop kende een enorme piek zo’n zeven jaar geleden. Onze noorderburen stonden mijlenver voor op ons als het op hiphop aankomt, en die achterstand is tot op heden nog niet ingehaald. Feis stond toen op de tweede rij, veilig achter de brede schouders van Winne – de trots van de Rotterdamse kazerne. Vandaag kunnen we eindelijk zijn debuutplaat in onze speler steken, en dat is niets te vroeg.

De 101 Barz sessie van Winne en Feis staat voor liefhebbers bekend als één van de beste ooit. Feis, toen nog zeven jaar jonger, kon zich waarachtig staande houden naast Winne, die toen met de Nederhop klassieker ‘Winne Zonder Strijd’ zijn concurrenten een lesje leerde. Het album van Winne is tijdloos, de naam Feis hoort daar onlosmakelijk bij.

Het is trouwens op het nummer Zegevieren van op ‘Winne Zonder Strijd’ dat Feis het voor het eerst had over zijn plaat ‘Hard Van Buiten, Gebroken Van Binnen’. Plannen die dus ruim zeven jaar in een diepvries zijn gestoken en met de ep ‘Gebouwd Voor Dit’ terug rustig ontdooid werden. En zoals een debuutalbum hoort te zijn leren we Feis echt goed kennen; met verhalen van op de straat (hard van buiten) tot meer intiemere teksten (gebroken van binnen).

Op het nummer Hard Van Buiten, staat Feis stil bij het feit waarom dat debuutalbum zo lang verstopt bleef. Op Loslaten laat hij de overgebleven stukjes van zijn hart zien na een pijnlijke liefdesbreuk en tijdens Let Maar Niet Op Mij vertelt hij over zijn voorbije feestverleden, verdovende middelen incluis. Niet om stoer te doen, maar om iedereen erop te wijzen dat dit leven voorgoed tot het verleden behoort. Het is het verhaal van een prille rapcarrière die bijna verloren ging door alle rommel waarmee zo’n jonge gast in contact kwam, maar nu dan toch het licht ziet dankzij deze debuutplaat.

Singles Loslaten en Superman, waarbij hij bij deze laatste bijgestaan wordt door Winne, zijn zo melig als een appeltje die te lang in de zon heeft gelegen, maar tonen toch een zekere kwetsbaarheid die je niet zomaar op tafel smijt. Alleen daarvoor zou je ze al een zak pluimen toe slingeren. Jiggy Djé steekt ook een handje toe met een leuke anekdote tijdens Paar Minuten, en een goede vriend zou geen goede vriend zijn zonder zijn Rotterdamse Ecktuh Ecktuh posse ook eens aan het woord te laten tijdens Ecktuh Mannetjes.

Feis zijn stem is door de jaren heen zwaarder en vooral rauwer geworden. Een beetje doorleefd, maar daar houden wij nu eenmaal van. Zijn flow kent niet veel afwisseling, maar dat stoort allerminst. Tekstueel horen we weinig missers, al kan je zijn “storytelling” niet vergelijken met zijn leraar Winne. Het niveau van bv. Crime Passionel of Rood van op het album van Winne worden nergens bereikt, en dat lijkt dan ook de achilleshiel te zijn van Feis. Meer dan voldoende punchlines, maar weinig echt meeslepende verhalen.

Muzikaal heeft Feis zich opperbest omringt. In tegenstelling tot Typhoon - die met zijn laatste album ook een lange tijd nodig heeft gehad - verrast hij niet, maar brengt hij oerdegelijke kwaliteit. Alle beatjes zijn behoorlijk toegankelijk, en bespelen naast pianoriedeltjes, saxofoondeuntjes, kwieke drumpartijtjes en diepe bassen vooral ook de emoties. Ze blijven niet hangen, zoals dat op ‘Winne Zonder Strijd’ wel het geval was, maar ze staan volledig in het teken van het verhaal die Feis wil vertellen.

‘Hard Van Buiten, Gebroken Van Binnen’ is niet die joekel van een comeback plaat geworden waar mensen door hun knieën van zullen gaan. Of Feis nu echt vertrokken is voor zijn tweede carrière willen we ook nog niet gezegd hebben. Maar laten we vooral deze verloren zoon in onze armen sluiten en hem heel even koesteren. Dat is hij zeker waard.

Feis stelt morgen zijn debuutplaat voor in Trix.