ferna - understudy

Eigen beheer

Na een opwindend 2022 met als hoogtepunt het winnen van de NI Muziekprijs 'Single van het Jaar' voor Wasting, presenteert de Noord-Ierse artieste het debuutalbum.

Ze noemt zichzelf sinds anderhalf jaar ferna (spreek uit als “fear na”), maar haar ouders doopten haar Hannah McPhillimy. Onder die naam bracht ze in 2013 al de ep ‘Seeing Things’ uit, maar gaandeweg kwam ze terecht in een doodlopend straatje. Daar raakte ze pas uit na een ontmoeting met Stuart Reid (Killer Kella, Duran Duran). Hij gaf haar doodeerlijke feedback over haar songschrijven en nadat haar ego daarvan hersteld was, vroeg ze hem of hij niet wou samenwerken. Het resultaat is deze verzameling songs.

We gebruiken met opzet deze omschrijving, want ‘understudy’ voelt niet helemaal aan als een samenhangend album. Dat heeft onder andere te maken met de lange periode, waarin het geconcipieerd werd (een werkperiode in de VS, een pandemie, maar ook ferna’s perfectionisme zaten daar voor iets tussen) en met de twijfel tussen (synth)pop en folk.

Niet erg in een tijd dat bijna niemand nog volledige albums luistert en er staan heel wat knappe songs op deze plaat. Dat begint al met open up, een song met warme strijkers die de vraag stelt: “Wat gebeurt er als we toeschouwers worden in plaats van spelers in ons eigen leven?”. De kernzin is: “Without an open hand and an open mind and an open heart / Nothing gets in from the outside.” En pas helemaal aan het eind komt de verlossing in lights out waarin ferna eindelijk kan zeggen: “I’m wide open”.

Andere hoogtepunten zijn de bekroonde single wasting, het prachtige duet met Joshua Burnside morning after en new city, één van de songs, die een moderner, minder folky geluid laat horen, maar die door de warme stem van ferna toch bekoort. We werden ook stil bij voormalige single walk on, een intieme pianoballade, waarin ferna’s stemgeluid alle ruimte krijgt, maar helemaal plat gingen we voor het kleine folky watchman, dat wel een vertraagde en verstilde versie lijkt van Handsome Suit van Max García Conover, maar dan met een andere tekst en een totaal andere sfeer.

Met go quietly en lights out krijgt de plaat nog een spetterend eind ook. Deze twee zorgen voor een gevoel van bevrijding en vervulling, zelfs lichte euforie. Na tien jaar en een wedergeboorte zou het voor ferna wel eens echt kunnen beginnen!