Fever Ray - Fever Ray

Rabid Records

Dat broer en zus Dreijer - u wellicht bekend onder de naam The Knife - geen gemakkelijke mensen zijn, wisten we al.  Ze weigeren op te treden, ze boycotten prijsuitreikingen, ze laten zich niet fotograferen en ze weigeren veel uitleg te geven bij hun muziek. Maar nu doen ze er nog een schepje bovenop. Want terwijl broertje Olof in alle rust werkt aan hun opera over Darwin, brengt zus Karin onder de naam Fever Ray een soloplaat uit.

Soloplaten, dikwijls is het een handige manier om de afleggertjes buiten te steken zonder de merknaam te bezoedelen. Maar bij Fever Ray is dat zeker niet het geval. Hoewel het geluid van de nummers nauw aansluit bij Silent Shout, de laatste van The Knife, slaagt Karin Dreijer erin om te bewijzen dat ze ook zonder haar tweelingbroer heel mooie muziek kan maken.

Eén nummer is voldoende om iedereen daarvan te overtuigen. If I Had A Heart, dat door huisstylist Andreas Nilsson van een heel mooie videoclip is voorzien, klinkt even dreigend als de videoclip eruit ziet. Je lijkt je meteen in een oerwoud te wanen, waar gemaskerde voodoopriesteressen naalden in je lijf komen priemen.

Die donkere sfeer is trouwens kenmerkend voor de héle plaat. Bij The Knife werd resoluut gekozen voor beats, maar bij Fever Ray is er tijd om tijd te verspillen. 'We talk about love, we talk about dishwasher tablets', gaat het in Seven, een nummer dat mijmert over een verloren jeugdvriend.

Bovendien is er ook meer plaats voor geluiden die niet uit een blikken doos lijken te komen. Triangle Walks lijkt alsof het op locatie in China is opgenomen en Keep The Streets Empty For Me drijft dan weer op gitaren. Op het einde komt zowaar zelfs iemand panfluit spelen.

Tijdens afsluiter Coconut, een nummer van bijna zeven minuten, zou je zweren dat er zeemeeuwen rond je hoofd vliegen. 'When the night falls there is fire in the bungalow. Lay back with a big cigar, lay back, we are where we are'. Dat knettert zo lekker. Vrolijker word je er niet van, maar wát een nummer.

Als dit bedoeld is als zoethoudertje voor wie op de nieuwe van The Knife zit te wachten, rest ons enkel nederig het hoofd te buigen en 'dank u' te zeggen. Ons ticket voor de opera in Denemarken is geboekt, maar intussen luisteren we heel graag naar Fever Ray.