Fiona Apple - The Idler Wheel...

Epic

‘The Idler Wheel Is Wiser Than the Driver of the Screw and Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do’ moet niet onderdoen voor Pandora’s doos. Het verspreidt kwellingen als liefdesverdriet, woede, angst en eenzaamheid. Maar die horrors bezingt Fiona Apple op zo’n poëtisch schone manier dat het resultaat allesbehalve deprimerend is. Integendeel, haar tegendraadsheid zorgt voor een ongeziene vernieuwing in het singer-songwritergenre en zorgt ervoor dat dit een van de meest inspirerende platen van 2012 is… en dat komt heus niet enkel door de titel.

Met die titel komt Apple trouwens op de zevende plaats in het lijstje van langste cd-titels te staan, maar hij kan nog helemaal niet  tippen aan de top drie. Ze staat trouwens op de derde plaats met haar album uit 1999, waarvan de titel negentig woorden telde. Soulwax staat op twee met een titel van honderdendrie woorden en  de absolute winnaar is Chumbawumba die een titel van honderdachtenvijftig woorden verzon. Haar titel is echter al een kunstwerk op zich en, zoals het een goede kunstenaar betaamt, pleit de zangeres dat iedere luisteraar voor zichzelf maar moet uitmaken wat deze abstracte woorden willen zeggen.

Dan maar over de muziek. Die is op zich ook niet altijd even makkelijk. Apple dwingt je te luisteren naar wat ze te zeggen heeft en verplicht je haar verwarde hersenkronkels te volgen. Na zeven jaar afwezigheid heeft deze vrouw dan ook ontzettend veel te zeggen. Tegelijkertijd wordt het duidelijk dat ze nog steeds bijzonder weinig van de wereld begrijpt. Precies die complexe eerlijkheid is de kracht van deze plaat.

Zo hekelt ze in Periphery de normaliteit, die de maatschappij, waarin mensen al bevredigd zijn met een huisje, tuintje, boompje en beestje, beheerst. Iets waar ze haast minachtend van aan de zijlijn op neerkijkt. In Every Single Night stelt ze dan weer net zichzelf en haar eigen geestvermogen in vraag: “Butterflies in my brain/ These ideas of mine/ Percolate the mind/ Trickle down the spine/ Swarm the belly, swelling to a blaze/ That's when the pain comes in/ Like a second skeleton”

De focus ligt dus nog steeds op Apples dichtkunst en haar specifieke stemgeluid, maar vooral muzikaal is deze cd veel geraffineerder dan haar vorige werken. Want de piano is meer dan tevoren een metgezel die haar gedachten helpt vorm te geven. Zo komt Left Alone voort uit een vitaal jazzdeuntje en is Werewolf een emotionele ballade, die niet zou misstaan in het repertoire van Regina Spektor.

Het meest onverwachte nummer staat echter helemaal achteraan de cd. Hot Knife is zowaar een vrolijk lied waarin haar lust in canonvorm bezongen wordt. Fiona’s stem verkent uithoeken die ze nog nooit eerder had bezocht en is opzwepender dan eender welke trancemuziek. Singlewaardig, wat ons betreft!

Kortom, ‘The Idler Wheel...’ is gedurfd en méér dan geslaagd. Dat er voor Fiona Apple na zeven magere jaren nu maar zeven vette mogen komen, graag met veel bezoekjes aan ons Belgenland. U vindt ons dan ongetwijfeld keer op keer op de eerste rij.