Floris Francis Arthur - There Never Is And Never Was A Masterplan
Eigen beheer
Ergens lazen we dat Floris De Decker, aka Floris Francis Arthur, vroeger een behoorlijk aantal biertjes tot zich nam voor hij het podium durfde betreden, maar dat dat nu niet meer nodig is. Hij heeft zichzelf aanvaard, met al zijn angsten, zorgen en wat dies meer zij. Het zijn die angsten, die aan bod komen op die eerste soloplaat.
Al vijftien jaar lang maakt Floris Francis Arthur muziek. Onder noemers als Team William of – meer recent – Cloudy-Oh, maar ook in loondienst bij The Van Jets of Intergalactic Lovers. Al vijftien jaar lang ook broedt hij op solowerk. En pas nu is dat er gekomen. Pas nu heeft hij het nodige zelfvertrouwen gevonden om die angsten onder ogen te zien en onder eigen naam een plaat uit te brengen.
Daartoe heeft hij zich naar eigen zeggen zoveel mogelijk beperkt, het houden bij piano of gitaar zonder wat dan ook voor andere toestanden (met uitzondering van Drive Me Sane, waar hij een beat onder stopte). “Home-made percussie-instrumenten en rommelmarktgitaren” konden dan weer wel. En voor de vocale harmonieën schakelde hij Lara Chedraoui (Intergalactic Lovers) en Jan De Rauw (Watchoutforthegiants) mee in.
Dat resulteerde in een relatief kale plaat, terwijl er toch altijd iets in die songs zit dat je dwingt om verder te luisteren. “Why is it so hard to be young? / Isn't life supposed to be fun?” (Keep Driving) of “Oh sunshine, why did you go away?” (Love Like We Used To), de vragen die Floris Francis Arthur zichzelf stelt, zijn eigenlijk retorisch. En dat beseft hij ongetwijfeld ook wel. Het zit hem in de aanvaarding. En daar is hij achter gekomen met scha en schande.
Daar staat tegenover dat het muzikale resultaat er zeker mag zijn. Met ietwat onzekere stem (zelf refereert hij niet onterecht aan Bright Eyes) worstelt hij zich door de songs en door het leven. Favorieten aanduiden is wat ons betreft erg moeilijk. Dat heeft te maken met het feit dat hij er over lijkt te hebben gewaakt om enkel kwalitatieve songs op de plaat te zetten. Single Hold Me Now deed perfect wat ervan gevraagd werd: de aandacht trekken en je nieuwsgierig maken. De rest van de plaat zorgde ervoor dat je blijft luisteren en dat we nu doen wat we doen: erover schrijven.
De eerste soloplaat van Floris Francis Arthur is zeker geslaagd te noemen. Dat er nog ruimte voor groei is, maakt het misschien nog mooier. Door de plaat zo minimaal te houden, heeft hij nog een heel spectrum aan mogelijkheden opengelaten. En die angsten zijn er ongetwijfeld nog altijd, maar nu onder controle. Benieuwd wat dat nog gaat brengen. Alleen die “artiestennaam”... Maar dat laten we helemaal voor zijn rekening.