Focus - X
Eastworld Recordings
Wie nu nog denkt dat Focus het vehikel is van Jan Akkerman, verdient eigenlijk een tik op de vingers. Het gitaarfenomeen en zijn oude ‘compagnon de route’ Thijs Van Leer zijn al een eeuwigheid uit elkaar, en sindsdien fluit Van Leer in het donker. Tenminste, die indruk hebben we op ‘X’, een verwijzing naar hun klassieke nummers.
Nochtans gaan op openingstrack Father Bachus meteen alle registers open. Een ode aan zijn vader op een bacchanaal, het komt uit de pen van gitarist Menno Gootjes. De feestelijke ouverture – een stevige rocker met de signatuursound van fluitist Van Leer – komt inclusief ronkende aankondiging (“Ladies and gentlemen…”) omdat de studiomicrofoon per abuis nog open stond.
De volgende tracks gaan richting softe jazzrock. En meer en meer bekruipt ons het gevoel dat men teert op routine, techniek en herhaling. Om maar te zwijgen van flauwe songtitels als Amok In Kindergarten en Alle Hens On Deck.
Nochtans is Focus anno 2012 een band met potentie. En met kleppers als drummer en oudgediende Pierre van der Linden en bassist Bobby Jacobs. En ja, op Alle Hens On Deck laait het vuur even als vanouds op. Birds Come Fly Over (Le Tango) en Hoeratio laten horen wat Van Leer verbaal in petto heeft. Zingen is het niet - de man zelf noemt het "vocale schrikmomenten"’.
In het zwaarmoedige Hoeratio begint Van Leer zelfs in het Latijn te declameren. De tekst komt uit de Ars Poetica van Horatius, waarmee deze aangaf welke kritische positie een dichter behoort in te nemen. Van Leer beschouwt zichzelf duidelijk als een zielsverwant van de Romein. Maar de compositie is van Jacobs, terwijl vooral Gootjes hier even mag uitpakken.
Na de semi-akoestische folk van Talk Of The Clown en de lyrische gitaar in Message Magique is Crossroads een prettige afsluiter die je het gevoel probeert te geven dat je naar een memorabel album hebt geluisterd. Maar dat is het niet. Het is vooral meer van hetzelfde. En wanneer Van Leer een laatste keer zijn mond opendoet, is het voor ons welletjes geweest.