Foo Fighters - Saint Cecilia ep

RCA Records

Foo Fighters hebben nood aan een adempauze. En omdat het nu eenmaal sympathieke peren zijn, gaan ze niet in slaapstand voor ze een cadeautje geven aan hun fans; in dit geval werd dat ‘Saint Cecilia ep’, vijf nieuwe nummers die werden opgenomen in het Saint Cecilia Hotel in Austin, Texas.

Er zit een rare paradox in Foo Fighters: bij elke plaat vinden wij ze iets minder interessant dan bij de vorige – de beste platen van Foo Fighters zijn nog altijd hun twee eerste – en toch lijkt bij elk nieuw album hun aanhang te groeien. Op ‘Sonic Highways’ vonden we wel spelplezier, maar ontbrak een echte bestaansreden en ‘Wasting Light’ was zelfs eentonig. En toch lijken ze populairder dan ooit. Dat de wetenschap zich daar eens over buigt.

‘Saint Cecilia ep’ brengt in eerste instantie geen beterschap, want de titeltrack klinkt vooral zeer Foo Fighters. Zeer Learn To Fly, alleen hebben we dat zo ondertussen wel gehoord. Sean is een tikje interessanter wegens jachtiger en korter, maar op één of andere manier lijken we de rauwe rockgroep, die Foo Fighters zo graag pretendeert te zijn, niet te horen. Foo Fighters staat (tegenwoordig) vooral garant voor mooi gekuiste pseudorock.

We zouden ze dan ook vaker willen horen zoals in Savior Breath dat nog eens echt gevaarlijk klinkt, maar laat Foo Fighters zo'n plaat maken en ze zijn meteen een deel van hun aanhang kwijt evenals de airplay op Studio Brussel.

Ook mooi wegens te lang niet gehoord: Iron Rooster, nog eens een echte mooie ballade van Foo Fighters die ons doet terug verlangen naar nummers als Walking After You of Resolve.

En dus blijven we achter met gemengde gevoelens bij de meest recente release van Foo Fighters. Alweer. We gunnen hen de pauze. Even herbronnen, eens naar ‘The Colour And The Shape’ luisteren en dan weer terugkomen met een échte knalplaat.