Frankie & The Heartstrings - Hunger

Wichita Recordings

“Waarom eens geen hype starten?”, moeten de jongens van Frankie & The Heartstrings gedacht hebben. En zo kwam de plaat ‘Hunger’ er. (Nog net) levende legende Edwyn Collins werd ingehuurd voor de productie. En de inspiratie werd opgedaan bij zo veel groepjes waarvan je anderhalve plaat hoort en die daarna in het moeras van de middelmatigheid wegzinken.

Vampire Weekend en Franz Ferdinand en iets langer geleden Dexy’s Midnight Runners. En ongetwijfeld zijn er nog wel een paar die je pas na X aantal luisterbeurten terughoort. Eigenlijk stoort dat niet eens, want deze ‘Hunger’ laat je, als liefhebber van Britse indie (om het woord Britpop niet in de mond te nemen) zeker niet op je honger zitten.

De songs liggen gewoon lekker in het oor. Maar dat was bij The Strokes ook het geval. En wat bleef daar na anderhalf album nog van over? Het is aan Frankie & The Heartstrings om ons ervan te overtuigen dat ze meer in hun mars hebben. Maar laat ons vooral niet van de essentie afwijken, want de nummers zijn echt wel de moeite waard. 

In Fragile wordt de spanning opgebouwd, zit je te wachten op het moment dat de drums gaan losbarsten. En dan gaat het crescendo om even later weer opnieuw van nul te beginnen. Die spanning is trouwens typisch voor deze band. Neem nu Ungrateful. Goed idee, trouwens, teksten als “I wrote this song with you in mind”. Het maakt het meteen persoonlijk. De twee gitaren snijden doorheen de song en vormen een patroon waaraan het moeilijk ontkomen is. En dan is er die solo halvewege, waarna de wanhoop zanger Frankie Francis opnieuw overvalt.

Voor Tender zijn we dan weer niet zo te vinden. Het ontbreekt de song namelijk aan punch: de band lummelt maar wat in het wilde weg. En ook over That Postcard zijn we niet meteen enthousiast. Geef ons dan maar het titelnummer, geïnspireerd op een boek van Knut Hamsun, dat je tot in je botten voelt knagen. Die specifieke zang van Francis komt hier erg mooi uit de verf. Neem daarbij de frivole gitaren en je krijgt zowaar honger.

Dit is absoluut een leuk album. Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat het de hype niet overleeft. Maar we hebben ons al eerder vergist en misschien blijkt deze band over tien jaar nog steeds spannende platen te maken. En als dat niet het geval is, kan je nog steeds troost vinden in die ene plaat waarop het wel lukte. Het zal ons benieuwen.

Frankie & The Heartstrings speelt op 9 april in de Charlatan.