Franz Ferdinand - Tonight
Domino
Eindelijk. Na de doorbraak van ‘You Could Have It So Much Better’, het tweede album van Franz Ferdinand, hebben we drie jaar moeten wachten op een volgeling die hun verdiend succes zou bevestigen. Alex Kapranos, Nick McCarthy, Bob Hardy en Paul Thomson wilden van begin af aan mensen aan het bewegen brengen met hun muziek. Met hun derde album ‘Tonight’ zullen ze zonder twijfel vele rode schoentjes laten dansen. Mister, bring on the bass please.
Franz Ferdinand heeft zijn originele sound behouden. In de aanstekelijke nummers en potentiële radiohits domineren de dansende baslijnen nog steeds. Maar deze keer heeft de band zijn songs nog meer verfijnd met synthesizer en elektronische snufjes, waardoor vaak het donkere elektrogeluid van de jaren tachtig opduikt. Het album begint met stevige hitnummers, maar eindigt met de iets rustigere en originelere kant van Franz Ferdinand.
Turn It On is het perfecte voorbeeld van zo’n potentiële hit. De song rockt en de verleiding is groot om aan het einde nog eens snel op de herhaalknop te duwen. Het nummer is kort, krachtig en zorgt voor ambiance in de keet. Spijtig genoeg is die korte duur voor het merendeel van de tracks van tel. Het album vliegt zo voorbij. De songs sluiten dan ook goed bij elkaar aan. Dat kan je zeker zeggen van Send Him Away, wat lijkt op een countryversie van het voorgaande nummer No You Girls Never Know. Gebrek aan inspiratie? We denken eerder aan toeval, want in elk nummer zit er wel iets speciaals.
Lucid Dreams is het meest originele nummer van de cd. De droom duurt maar liefst zeven minuten. “We gooien onze traditionele structuur even overboord en laten alle remmen los”, moeten de bandleden gedacht hebben. Op het eerste gezicht is de song weer gebaseerd op een repetitieve basrif, zoals we al vaker gehoord hebben. Maar dan vullen gitaar- en elektronisch geweld het middenstuk en verandert het nummer in een echte dancetrack.
Nog zo’n buitenbeentje is afsluiter Katherine Kiss Me. Het nummer kon evengoed een cover zijn van een oude ballad uit de jaren zeventig: een warme stem, een piano waarvan de snaren hun oudheid weergalmen en een eenvoudige structuur zonder veel franjes. Het moet niet altijd feest zijn.
‘Tonight’ is een consistent geheel dat zegt waar Franz Ferdinand voor staat. De band slaagt er vaak in een geluid te creëren dat doet twijfelen of de band wel van de eenentwintigste eeuw is. In de sterke warme stem van Kapranos en dansbare nummers met vrolijke refreinen schuilt uiteindelijk toch een donker kantje. Het album zal zeker en vast niet meteen uit onze gedachten verdwijnen. Straf spul!
28 januari 2009