Fred Fisher Atalobhor - African Carnival

Sonic Rendezvous

Wie via Google op zoek gaat naar Fred Fisher, komt steevast uit bij de verkeerde. Waar het hier gaat over een van Nigeria’s belangrijkste exportproducten, is die andere Fred Fisher een songschrijver van soundtracks uit het begin van de vorige eeuw. Opgepast dus, beste lezer, deze Fred Fisher maakt Afro-beat!

De jaren zeventig gaven de wereld niet enkel soul en funk uit de Verenigde Staten of Engeland. Ook in Afrika sloeg die muziek aan en laat Fred Fisher nu net een kind van de jaren zeventig zijn.

Fisher groeide op in Nigeria en zijn levensverhaal leest als een roman. Op achttienjarige leeftijd besloot hij de school vaarwel te zeggen om bij zijn oudere broer in te trekken. Zoals dat gaat, leerde hij de verkeerde vrouwen kennen, die Fred gelukkig wel introduceerden aan Bob Ohiri. Deze laatste zou een grote invloed op hem kennen.

Aanvankelijk is Fred vooral zanger. Later besluit hij ook trombone te leren, het enige vacante instrument op dat moment. Verderop in zijn carrière tekent Fred een contract bij EMI, zodat de rest van de wereld ook kennis kan maken met de ‘Asolo Rock’. Deze ‘African Carnival’ is een samenraapsel van nummers uitgebracht tussen 1979 en 1990.

Het kan geen toeval zijn dat deze plaat in volle zomer wordt uitgebracht. Het is de perfecte soundtrack voor hete en zwoele zomeravonden. Denk cocktails, ligstoelen en het volume op lekker luid.

Fisher is namelijk een meester in lekkere beats met reggaegitaren opgevuld met smakelijke koortjes en afgewerkt met een soulvolle stem. De nummers duren allemaal minstens zes minuten. Daardoor raakt de replaytoets dan misschien niet versleten, maar na een tijdje gaan de nummers toch vervelen of worden ze gereduceerd tot achtergrondgeluid.

Hoewel de compilatie uit twee schijfjes bestaat, bevatten beiden vooral veel van hetzelfde. De opener Say The Truth is misschien wel het bekendste nummer. Fisher neemt hier - net als op alle andere nummers trouwens - veel tijd om de intro af te werken. Dat wil zeggen: veel blazers (sax, trombone én trompetten); de ritmesectie doet de rest. De blazers spelen over de hele lijn vaak de hoofdrol.

Dit is zo'n plaatje waarvan je na een tijdje misschien vergeet dat het in je kast staat. Maar op die schitterende zomeravond, schuif je het in je speler en dan weet je weer waarom je het in de eerste plaats had aangeschaft. Om met mate te consumeren dus, en dan vooral in het gezelschap van vrolijke mensen die liefst de volgende ochtend geen verplichtingen hebben. Asa-sa!