Future Of The Left - Last Night I Saved Her From Vampires

4AD

Na het heengaan van de Welshe band McLusky verzekerden zanger-gitarist Andy Falkous en drummer Jack Egglestone hun toekomst door, samen met bassist Kelson Mathias, Future of the Left op te richten. Hun debuut ‘Curses’ verscheen in september 2007. In afwachting van een tweede volwaardig album is er nu de liveplaat ‘Last Night I Saved Her From Vampires’.

Future of the Left heeft lak aan conventie en had duidelijk geen zin om een klassiek livealbum af te leveren. De plaat biedt een selectie uit twee afzonderlijke sets, maar opent met een kanjer van een valse start. Na de eerste noten duiken immers technische problemen op. “Dan maar een stukje stand-upcomedy”, redeneert Falkous. Meer dan vier minuten later krijgen we eindelijk ook wat muziek te horen.

Opener Wrigley Scott zet meteen de hoofdlijnen uit: bijtende noisepunk gedreven door fuzzgitaar, knetterende drums en de schreeuwende strot van Falkous, met heerlijk absurde woorden als: “Woody was a wizard. Jane was an elf. And when they got together, they only ate sausage, sausage on a stick.”

Plague of Onces ziet er qua ritme en structuur weer helemaal anders uit en roept herinneringen op aan de hardcore van Drive Like Jehu.

Voor Manchasm gaat de gitaar echter even aan de kant en wordt de synthesizer bovengehaald. Dat levert een van de beste momenten van de plaat op. Het speelse orgeltje en de perfecte synchronisatie tussen zang en bas zorgen onverwacht voor variatie. Op het volgende album zou de synth trouwens een prominentere plaats innemen. Als dat even krachtige noisepop oplevert, heeft de band alvast onze zegen.

In de tweede helft van de plaat valt onder meer Small Bones, Small Bodies op, het punkantwoord op Randy Newmans Short People. Verder is er nog het vreemd getitelde Adeadenemyalwayssmellsgood, dat begint als een zeemanslied, maar na enkele seconden zijn vlijmscherpe tanden ontbloot.

‘Last Night I Saved Her From Vampires’ heeft dus heel wat te bieden. Misschien wel té veel. De soms minutenlange bindteksten zullen lang niet iedereen bekoren, maar aan sterke songs geen gebrek. Een nieuw nummer als Drink Nike klinkt bovendien erg veelbelovend.

Toegegeven, de geluidskwaliteit is niet altijd even schitterend, en ook het artwork laat te wensen over. Deze liveopname heeft dan ook veel weg van een veredelde bootleg. Maar gelukkig zorgt de muziek zelf voor een positieve balans.