Future Of The Left - The Plot Against Common Sense

Xtra Mile Recordings

Na ‘Curses’ was het ongeduldig afwachten of Future Of The Left de vibe van die eerste plaat zou kunnen vasthouden op de opvolger. Maar ‘Travels With Myself And Another’ bracht niet wat ervan verwacht werd. Dus moet het nu maar eens gaan gebeuren met ‘The Plot Against Common Sense’.

Als we op opener en eerste single Sheena Is A T-Shirt Salesman moeten afgaan, komt dat helemaal goed. Want dit nummer gaat naar binnen als een kastanje die nog in de bolster zit. En slikken moet! Wij zijn meteen weer wakker en onze huisdokter wrijft zich intussen ongetwijfeld al in de handen. Sheena steekt, bijt en krabt waar ze je te pakken kan krijgen.

Eigenlijk zijn de ingrediënten niet veranderd. Analoge instrumenten worden op de juiste wijze en in correcte (lees: hoge) hoeveelheden geïnjecteerd in een laagje elektronica. De baslijn in Beneath The Waves An Ocean test meteen de weerstand van uw trommelvliezen en krijgt even later het gezelschap van een met spijkers beslagen gitaar.

En dan hebben we het nog niet eens over de teksten. Als Andy Falkous “No way you’ll ever find peace” zingt, wordt dat laatste woord op zijn Jello Biafra’s uitgespuugd en klinkt het eerder als “piss”. Het tekent deze plaat helemaal.

Niet alle nummers zijn even sterk, maar als je een song als Goals In Slow Motion voorgeschoteld krijgt, staan je spieren meteen weer strak en voel je meteen de drang om de kamer rond te springen. Daar mag al eens een minder nummer als Cosmo’s Ladder tegenover staan.

Ook Robocop 4 – Fuck Off Robocop zit helemaal goed. Niks geen flow, gewoon diezelfde, indringende gitaar- en baslijn, die steeds weer herhaald wordt tot Falcous en zijn maats (bassiste Julia Ruzicka eist in het overgrote deel van de songs prominent haar plaats op) het niet langer houden en Robocop uitdrukkelijk de vinger tonen.

Herhaling is een trucje dat Future Of The Left hier meermaals gebruikt. Door hun nummers kort en gebald te houden, stoort dat nergens en krijg je de Future Of The Left die we kennen van (een deel van) hun debuut. Ook deze ‘The Plot Against Common Sense’ is niet perfect, maar het is meer dan goed genoeg om ons weer te bekeren tot links. En daar zijn wij bijzonder blij om.