Galahad - Seas of Change

Avalon Records

Na het minder aansprekende, zachtaardige ‘Quiet Storms’ slaat Galahad terug op de manier die we het liefst hebben. ‘Seas of Change’ is eindelijk weer stevige neoprog gelardeerd met vette elektronica. Meer zelfs: klik je vast voor een vijfenveertig minuten lange rollercoaster die met open vizier de Brexitactualiteit onder vuur neemt.

Seas of Change

 

Het is niet de eerste keer dat de koene ridders van Galahad politieke issues ter harte nemen. Sleepers vertelde het verhaal van het Franse ondergrondse verzet tegen de Nazibezetters van het Vichy-regime tijdens WOII. Het album ‘Empires Never Last’ ging over godsdienst en nationalisme en citeert Martin Luther King en George W. Bush jr.

Maar nooit was Galahad zo ambitieus in het vertolken van politiek sentiment als op ‘Seas of Change’. Het artwork van Paul Tippett roept enkele iconische beelden op: de zuil van Lord Nelson op Trafalgar Square wordt weggeveegd door een zondvloed. Een man in duur kostuum en onder een paraplu met de Union Jack staat tot aan zijn knieën in het stijgende water. Aan de horizon gaat de Big Ben haast kopje onder. Dit is het nakende einde van het Britse rijk.

Toch valt dit album niet zozeer de Brexit an sich aan. Eerder stelt zanger en lyricist Stuart Nicholson pertinente vragen over de onzekere situatie waarin zijn land is terechtgekomen. Met scherpe zinnen hekelt hij de incompetentie en nalatigheid van de Britse politici. Desondanks eindigt Nicholson met een hoopvolle noot: “Bring it on…”

Sinds ‘Empires Never Last’ ontfermt Karl Groom zich over de productie; sindsdien klinken de Britse neoproggers steviger en compacter. Mix en mastering gebeurden in de Thin Ice Studio in Surrey, en dan weet je wat dat betekent: ‘Seas of Change’ klinkt zo vers en helder als gletsjerwater.

‘Seas of Change’ is ook de terugkeer van Lee Abraham, vroeger bassist, maar dankzij zijn solo-output nu "gepromoveerd" tot gitarist ter vervanging van Roy Keyworth. Abraham kan zich hier uitleven in kloeke riffs en robuuste melodieën. De hele band speelt overigens met grote klasse. Nicholsons stem klinkt weer dwingend en zelfzeker en bedient zich van de urgente verteltrant die hem zo typeert. ‘Seas of Change’ is nu al een instant-klassieker in de post-Brexitmuziek.

25 april 2018
Christoph Lintermans