Generation 84 - Leap

Lost Culture Records

Leap

“You’ve got to live it now”, aldus de openingszin van het album ‘Leap’ van popular punkrockers Generation 84. Een motto dat al zo'n tien jaar op de planken en een vijfde release stand houdt. Dit kwintet uit het hageland heeft - geheel terecht - vooral de focus gelegd op live optredens, wat meteen ook de sfeer op de releases weergeeft. En wat heet dat dan? In het voorprogramma mogen spelen van idolen als NOFX, No Fun At All of Ten Foot Pole bijvoorbeeld.

Laten we gewoonweg even gezellig aan namedropping doen. Het gezegende 1984 betekende de drievuldigheid van Black Flag (‘My War’, ‘Slip It In’ of ‘Family Man’), debuut ‘Victim In Pain’ van Agnostic Front, de hoogdagen van Minor Threat of de 'In God We Trust’ ep van Dead Kennedys. Dat betekent zoiets als het voorgoed begraven van de second wave of Britse Oi!- en streetpunk, maar ook de beginperiode van hardcore, punkrock en muziek die echt uit het hart tegen de maatschappij en politiek in ging. Om maar te zeggen dat Generation 84 uit het goede hout gesneden is, al is het maar van naam.

Met ‘Leap’ houden de vijf gents van Generation 84 het kort en bondig. Zes songs, samen goed voor zo’n twintig minuten aan speeddrums, onophoudelijke melodic guitars, punch en power. In het geval van een dikke minuut Two Kids With Scars Pt. 1 lekker aangedikt met hardcore screamo’s en loeizwaar gitaarwerk, maar in het opvolgende ... Pt. 2 met typische punkrock-overdubde gitaren, dubbele zang en die snelle tiktak snaredrums. U kent ze wel uit de betere Epitaph pretpunkrelease.

Maar door het bewust kort genoeg te houden, af te wisselen tussen fun en fuck, uit te pakken met virtuoze solo’s die even de spits op gaan, maar ook snel gas terug nemen of songs die enerzijds teruggrijpen naar jarentachtigpunk en anderzijds die serious hardcore-touch bevatten, houdt Generation 84 het mes scherp. Klaar voor een nieuwe generatie punkmuziek en een nieuw dozijn of twintig aan felle live shows.

27 april 2020
Johan Giglot