Glass Hammer - Cor Cordium
Sound Resources
Het in 2010 verschenen ‘If’ was voor de symfomanen van Glass Hammer niet zomaar een overgangsalbum. Het liet vooral horen waartoe een hechte band in staat. Dat wordt nu bevestigd op ‘Cor Cordium’.
Het organische groepsgeluid van ‘If’ staat weer als een huis. In de uptempo passages genieten de tracks van de stuwende ritmiek van Babbs Rickenbacker. Schendels toetsenbatterij is weer heerlijk vintage en zijn solo’s zijn schilderachtig en functioneel: geen langdradig gepingel hier. Naast evidente voorbeeld Rick Wakeman blijft ook Keith Emerson zijn inspiratie op de hammond.
Opener Nothing Box begint op de oude vertrouwde manier, maar het pianomotief doet het nummer boven zichzelf uitstijgen. In One Heart zit alles meteen perfect en zijn de harmony vocals eindelijk terug. De band scheert hier hogere toppen. Met Salvation Station heeft men zijn eigen Roundabout geschreven, maar het geflirt met jazzrock wijkt af van de standaardsound.
Dear Daddy begint als een kampvuurmoment, zo laidback klinken de eerste minuten. Gaandeweg klapt het open als een bloem, met een solo van Shikoh als emotioneel hoogtepunt. Westcoastinvloeden - typisch voor de eerste Yesalbums - zijn er ook op het epische To Someone, zo’n nummer waarvan je niet weet hoe het zal evolueren. Progressief in de ware betekenis. Het begin is memorabel: een Gregoriaans a capella, waarna de groep invalt met een lekkere groove. Op She, A Lonely Tower schijnt Shikoh opnieuw, tot de hemelse climax waar we natuurlijk de hele tijd op zaten te wachten.