Glass Hammer - If

Sound Resources

De naam Starcastle zal waarschijnlijk snel vallen, maar Glass Hammer heeft al te lang een eigen weg bewandeld opdat deze vergelijking nog steek zou houden. Akkoord, de band uit Tennessee brengt dezelfde opwekkende spirituele muziek op epische schaal en maakt gebruik van Roger Deanachtige ontwerpen en die typische Yessound zoals de vocale harmonieën, de Rickenbacker basgitaar en de virtuoze toetsen. Verantwoordelijk daarvoor zijn multi-instrumentalisten Fred Schendel en Steve Babb, sinds de oprichting in 1992 de vaste kern temidden van diverse personeelswissels. Dit gebrek aan continuïteit verklaart waarom de vroege platen louter studioprojecten waren: een echte liveband verscheen pas vanaf hun optreden op het gerenommeerde Nearfest in 2004. Toch heeft men altijd een eigen herkenbare klank geproduceerd, waarmee een brede waaier aan mogelijkheden werd aangeboord. Van literaire conceptalbums over Tolkien en Alfred Tennyson tot het commerciële ‘Three Cheers for the Broken-Hearted’ (2009). Deze plaat was voor vele fans echter een brug te ver. ‘If’ is een terugkeer naar de breedvoerigheid en tegelijk de doorstart met een vernieuwde line-up. Opvallendste nieuwkomer is Jon Davison, die in de hogere registers klinkt als… Jon Anderson. De laatste was te gast op het mooie ‘Culture of Ascent’ (2007) maar bleek niet te vermurwen tot een meer permanente beschikbaarheid. Glass Hammer blijft op ‘If’ steeds langs de juiste kant van de scheidingslijn tussen celebraal-en-toch-spannend en museaal. Dat is te danken aan het grote, dynamische bereik en de harmonische inventiviteit die deze muziek zo kenmerken. Neem nu een track als Grace The Skies, dat in vijf minuten die hele magische wereld van de Yesklassieker ‘Going For The One’ (1977) weet op te roepen, zonder die noot voor noot na te spelen. Ook If The Stars - zeg maar Awaken deel twee - heeft die eigenaardige mengeling van epigonisme, eigen muzikaal kunnen en verdomde lef. Het beste compliment is nog dat uiteindelijk elk nummer je doet denken: "Hoe doen ze het toch?", en niet: "Waar heb ik dat al gehoord?" En natuurlijk, iémand moet de gigantische erfenis van Yes verderzetten, toch? Maar dan bereikt ons het bericht dat Yes in 2011 een nieuw album zal uitbrengen. Het zal mij benieuwen wie het beste Yesalbum van de eenentwintigste eeuw het zijne mag noemen.