Gong Gong - Laughing With The Moon

F Communications

Sinds zijn oprichting is het Franse F Communicationslabel een kweekvijver voor jonge, voornamelijk Franse, talenten die in de marge van de elektronica werken. Zo kwamen ondermeer platen van Saint-Germain en van mede-oprichter Laurent Garnier uit op het label.

Met ‘Laughing At The Moon’ presenteert F Communications het debuut van het Franse duo Gong Gong. Een vreemd album zo blijkt al gauw. De nummers vallen enorm moeilijk thuis te wijzen en variëren sterk in kwaliteit. Op momenten lijken Thomas Baudriller en Jean-Christophe Baudouin heel vernieuwend te werk te gaan door op creatieve wijze een vleugje free jazz in hun nummers te implementeren, maar vaak klinken de nummers ook vreselijk slaapverwekkend en gedateerd.

Openingsnummer The Man Who zit volgestouwd met samples van allerlei pluimage en doet bij momenten denken aan het werk Books On Tape. Op Kawabata en Out krijgen we aan jazz en lounge refererend geluid dat we al duizend keer eerder horen. Pas bij het vierde nummer op de plaat, Radiola, veren we even recht. Het nummer combineert klezmer met clicks 'n cuts. Het nummer doet sterk denken aan sommige nummers op ‘Vertigo II’ van Dictaphone, al kan Radiola nooit de kwaliteit van die plaat evenaren. 

‘Laughing With The Moon’ is quasi volledig opgebouwd uit samples. Hier en daar werden enkele lijntjes gitaar en basgitaar ingespeeld die de plaat dynamischer maakt. Opvallend zijn ook de heliumstemmetjes die gebruikt worden in enkele nummers. Daardoor klinken de nummers een pak nerveuzer. Jammer dat het duo te vaak de platgetreden paden bewandelt, want vaak zijn de ideeën achter de nummers heel goed. Alleen wordt er te weinig mee gedaan. Zo kon tijdens Radiola wat meer gedaan worden met de clicks en cuts en mocht tijdens de meer loungy nummers best wat meer geëxperimenteerd wrden.

In onze ogen is ‘Laughing With The Moon’ dan ook een gemiste kans.