Goose - Bring it on

Skint Records

Naar dit debuut werd reikhalzend uitgekeken. Sinds de Kortrijkzanen van Goose in 2002 Humo’s Rock Rally wonnen, werd immers slechts sporadisch iets van de vier heren vernomen. Gitarist Dave Martijn werd zowaar even bekender als lid van Soulwax. De invloed van David & Stephen Dewaele, vooral dan het ‘Nite versions’-project, is dan ook duidelijk te horen op deze ‘Bring it on’. Een knaller, in alle betekenissen van het woord.

Mick, Dave, Bert en Tom hebben hun tijd genomen om hun sound te ontwikkelen en pas vier jaar na hun Rock Rally-zege met een eerste cd voor de dag te komen waar ze terecht trots op mogen zijn. Zelf zagen we hen pas vorige zomer voor het eerst live aan het werk, op het Boomtown festival in Gent. In een mum van tijd wist Goose ons daar te overweldigen met hun superstrakke, ultradansbare cross-over van electro en rock. Een revelatie dus, en dat was blijkbaar ook het hippe Britse Skint-label (Fatboy Slim) niet ontgaan, want de groep kreeg er prompt een platencontract aangeboden. Toch niet slecht voor een “beginnend” bandje uit Kortrijk...

Goose houdt er duidelijk van om ongegeneerd te stoeien met analoge synthesizers, waardoor hun nummers erg dansbaar worden. Dat blijkt al meteen uit de instrumentale opener van de plaat, het aanstekelijke Black Gloves, waar je niet op kan stil blijven zitten. Ook het daaropvolgende, naar een climax werkende British Mode is een ware bom en ontegensprekelijk een van dé Belgische singles van 2006. Girl is globaal genomen iets minder heftig. Het spelen met en manipuleren van de 80’s synths gaat echter onverminderd voort, zoals in de melodieuze titeltrack of  het iets rustigere Modern Vision.

Hyperkinetische dansnummers met gescandeerde vocalen (Everybody) wisselen af met songs, waarin de gitaren wat prominenter op de voorgrond treden, zoals het groovy Slow Down, waarvan de zang ons aan Evil Superstars zaliger deed denken. Ook in de als bonustrack toegevoegde debuutsingle Audience (2003) is de evolutie die Goose in de loop der jaren heeft ondergaan zonneklaar: Van dansbare, melodieuze gitaarrock met een elektronisch toefje tot opzwepende, door beats en synths gedomineerde electrorock.

Nog een pluim tot slot voor de heldere, krachtige productie van ‘Bring it on’, een te koesteren kleinood dat jammer genoeg - als we dan toch een minpunt moeten verzinnen - op een schamele achtendertig minuten afklokt. Maar wees gerust: deze gasten gaan een gouden toekomst tegemoet, en niet enkel in België!