Graham Coxon - A + E

EMI

Zijn rondleiding doorheen de jaren zeventig begint bij Advice. Hiervoor haalde hij duidelijk de mosterd bij Ian Dury, de verpersoonlijking van het credo Seks en Drugs en Rock-'n-roll. Met zijn typische Britse stem vertelt Coxon ons dat hij "goede" raad naar de achterhoeken van zijn brein verdringt. Misschien ligt daar de oorzaak van de split met Blur?

Het tweede nummer, City Hall, is een donker newwavenummer, waarin Coxon al zijn koele woede herbergt. Woede die meer aan de oppervlakte komt in The Truth. Althans in de muziek, niet in zijn steeds beheerste stem. Hij is gechoqueerd door de beelden van het huidige Engeland die zijn huiskamer, waar hij tegenwoordig het meeste van zijn tijd spendeert, overspoelen. Vechtersbazen en verslaafde jongeren. Het is duidelijk: de gitarist van Blur is veranderd.

Zijn gitaar heeft hij overigens grotendeels aan de kant gelaten. De basis van al zijn songs werd gelegd op de basgitaar, meteen een verklaring voor het dreigende karakter van dit album. En de teksten liegen er natuurlijk ook niet om. The Truth, Knife In The Cast en Seven Naked Valleys zijn hier duidelijke voorbeelden van. Die laatste is trouwens een van de toppers van dit album.

Muzikaal zijn Running For Your Life en Ooh, Yeh Yeh veel luchtiger. Vrolijk zouden we bijna zeggen, mocht de tekst van Running For Your Life niet over intolerante, lugubere stadsbewoners gaan. Ooh, Yeh Yeh heeft hij dan weer geschreven nadat hij in de vroege uurtjes een dronken vriend tegen het lijf liep. Een beeld dat hem herinnerde aan zijn oude, losbandige leven.

Het geluid van de seventies herleeft op ‘A+E’. Graham Coxon verstaat de kunst om verschillende stijlen bij elkaar te brengen op een album, zonder dat ze botsen. En dat levert een goede, degelijke plaat op.