Grand Duchy - Petits Fours

Cooking Vinyl

Black Francis heeft de laatste tijd blijkbaar geen tekort aan inspiratie. Na een vruchtbare impromptu studiosessie met zijn eega werd er besloten om de samenwerking verder te zetten. Zoals dat past bij het wonder der creatie werden alle instrumenten door de echtelieden ingespeeld. En zie: de spruit heet 'Petits Fours' en de trotse ouders doopten zichzelf Grand Duchy.

Al bespeelt een aap een gouden lier, het is en blijft een beestig dier. Om maar te zeggen dat alles wat Frank Black doet een Pixies-stempel zal dragen. Al van bij de openingstrack Come On Over To My House is wel duidelijk dat 's mans gekende hoekige gitaarspel en zijn hysterische gezang met een eightiessausje overgoten zijn. De vrouw des huizes moet vocaal niet onderdoen voor manlief, hoewel haar stemgeluid minder uniek is.

We hebben een beetje te doen met Black. Ten tijde van de Pixies moest hij toegevingen doen aan platenbonzen en wel heel poppy nummers op plaat zetten, nu moet hij diezelfde toegevingen doen aan zijn wederhelft. Zo is Fort Wayne een wel erg zoete ballad, zij het van een speciale soort. Wij onthouden vooral dat Amerikanen beter niet in de taal van Molière zouden zingen.

Het mag gezegd dat de productie van dit stukje huisvlijt er zeker mag zijn. Het plaatje valt niet makkelijk te catalogeren. Referenties aan de jaren tachtig zijn er voldoende (die keyboards op Seeing Stars en Black Suit!, het discotempo van The Long Song!), maar het klinkt niet bepaald retro of gedateerd. Qua klank wordt het volledige spectrum tussen het eightieswerk van The Cure en The B-52's bestreken.

De meeste songs hebben een herkenbaar melodietje en er zit voldoende afwisseling in de plaat. Maar helaas, zelfs na ettelijke draaibeurten blijft er niet veel aan de ribben plakken. De teksten zijn niet slecht maar meezingers zijn het ook niet.

Lang geleden dat we gemengde gevoelens hadden bij een plaat. 'Petits Fours' is erg goed gemaakt en zal de Pixies- en eightiesfans zeker plezier doen, maar essentieel is ze zeker niet. Te goed om dienst te doen als bierviltje, maar net niet pakkend en origineel genoeg om grijs gedraaid te worden.