Groove Armada - Black Light
Cooking Vinyl
We blijven Groove Armada waarschijnlijk voor de rest van ons leven associëren met zomerfestivals, blote bovenlijven, zon en uitermate veel feestplezier. Hun mix van soul, R&B, reggae en dancegrooves werkt dan op z’n best. Een schril contrast met hun nieuwe studioplaat ‘Black Light’, die de donkerste kant van Groove Armada naar boven haalt.
Toch moet je niet bang zijn dat ze je festivalweekend zullen verbrodden. De plaat opent met een nummer waarop menig hand spontaan de lucht in zal gaan. Op Look Me In The Eye Sister lijken Massive Attack, Portishead en M83 mee te zoeken naar de meest efficiënte manier om een climax te bereiken. Er wordt een muurtje van synths en gitaren opgetrokken waar ook Mogwai even van naar boven kijkt.
Naar Paper Romance zal net zo goed uitgekeken worden. De diepe groove zou een exemplaar van LCD Soundsystem kunnen zijn, waarop Bloc Party en MGMT op hun beurt het feestje mogen afwerken. LCD menen we trouwens ook op te merken op Not Forgotten, hoewel het vooral de sombere Gary Numan-synths zijn die de toon bepalen.
Die eighties-obsessie is over de hele plaat hoorbaar. Regelmatig denken we bijvoorbeeld bij Cards To Your Heart, Warsaw en Shameless aan new wave-klassiekers Joy Division, The Neon Judgement en Human League. De beats klinken er somber, de synths zwartgallig en de zangers manisch-depressief. We hebben er geen idee van waarom uitgerekend Groove Armada deze koeien nog eens uit de gracht wil opvissen, maar de nummers staan er best en dat stelt ons telkens weer gerust.
Gastzangers Nick Littlemore (Empire Of The Sun), Saint Saviour en Brian Ferry (Roxy Music) hebben niet veel moeite om zich hun eighties-rol geloofwaardig te maken. Vooral Saviour zet mooie prestaties neer in I Won’t Kneel en Time & Space, waarin ze klinkt als Patti Smith meets Robyn. Een dame om in het oog te houden. Momenteel timmert ze nog volop aan haar solocarrière, maar met deze Groove Armada-boost zou dat wel eens in hogere versnelling kunnen komen.
Minder stijl-hoppen dus op deze ‘Black Light’, en ook iets minder zonneschijn en happiness. Toch hebben we weinig moeite om ons daaraan aan te passen, wellicht omdat ze hun bekende grooves ook weten door te trekken op dit album. Het geheel klinkt compact en gaat nooit vervelen, individuele nummers staan sterk in hun schoenen en trekken ons makkelijk op sleeptouw. Wat ons betreft een geslaagd plaatje.