Gruff Rhys - Sadness Sets Me Free

Rough Trade

De oudere jongeren onder ons, die de hausse van de Britpop bewust meemaakten, kennen hem wellicht als voorman van Super Furry Animals, maar intussen is Welshman Gruff Rhys toch al een hele tijd solo aan de slag en levert hij met 'Sadness Sets Me Free' een forse groeier van melodieuze psychpop af, die langzaam maar zeker onder je huid kruipt.

 

De prachtige, orkestrale klanken, vrijwel volledig gecreëerd met uitsluitend houten akoestische instrumenten, werden in maart 2022 in drie dagen live opgenomen in een negentiendeëeuws gebouw aan de rand van Parijs met de voormalige Super Furry Animals-frontman op zang, Kliph Scurlock, voorheen van Flaming Lips, op drums, Osian Gwynedd op piano, Huw V Williams op contrabas en een overdub strijkkwartet gearrangeerd door Gruff Ab Arwell, waarbij alleen de op hout gebaseerde regel werd overtreden door enig uiterst euforisch koperwerk van Gavin Fitzjohn. 

Vol met goud lijkt het handwerk van Gruff Rhys één van zijn mooiste en meest idyllische tot nu toe te zijn. Breed uitwaaierende pop met een stemkorrel, die zich zo ergens tussen Leonard Cohen en JJ Cale nestelt. De frisse, opgewekte popsong Bad Friend zit lekker vol sarcastische zelfkritiek, die ook te vinden is in de lome balllad I Tender My Resignation, gedragen door een statige piano en pedalsteel. Droefheid in feestelijke stemming. 

Mooie titels, daar houden we wel van. En They Sold My Home To Build A Skycraper is een fraaie met als lading een uptempo tropisch getinte song. Of wat te zeggen van de mooie seventies-soulpastiche Celestial Candyfloss die grossiert in diverse ritmes, die elkaar nergens voor de voeten lopen. Dan is er ook nog een onbedekte oproep tot politiek oproer in Cover Up The Cover Up: “Reïnvent the government!”

De melodieën van Rhys blijven hangen en de teksten zijn even aangenaam eigenzinnig als altijd. Deze nummers voelen melancholisch aan of "gaan over rotzooi”, merkt Rhys zelf op, maar de muziek is vaak opbeurend; een stoïcijnse en proactief antigif tegen lokale en mondiale problemen. 

Ook mooi dat Rhys ervoor koos om 'Sadness Sets Me Free 'in Frankrijk onder de knie te krijgen. Omdat "hij wilde horen hoe Franse elektriciteit klinkt" Blijkt best mee te vallen. Een prettig gestoorde singer-songwriterplaat is het resultaat en een aansporing om nog eens in de backcatalogue van de man te graven, zowel solo als met Super Furry Animals.