Guided By Voices - English Little League

Fire Records

Kijkt er nog iemand op als Guided By Voices en, bij uitbreiding, Robert Pollard alweer een nieuwe plaat uitbrengt? Wel, wij dus blijkbaar. Want elke keer weer staan er wel een paar goede tot uitstekende songs op. En dat is niet anders op 'English Little League'.

Dat heeft onder meer te maken met het feit dat ook Tobin Sprout weer zijn stempel heeft gedrukt op een paar songs. Het Byrds-achtige Islands (She Talks In Rainbows) is er daar één van. Het heeft duidelijk een andere "feel" dan de Pollard-songs, maar draagt uiteindelijk alleen maar bij tot de kracht van de plaat.

Ook The Quiet Game en The Sudden Death Of Epstien's Ways behoren tot het betere werk op de plaat. Dat eerste nummer heeft opnieuw iets van de seventies in zich met die overstuurde gitaar en bij Epstien’s Ways kunnen wij niet anders dan aan John Lennon en zijn Beatles denken, ongeacht of de Epstien in kwestie (Sprout zegt nochtans zelf dat het nummer niks met Brian Epstein – vandaar Epstien? – te maken heeft) verwijst naar de illustere manager van de fab four.

Maar uiteraard is het Pollard die het grootste deel van het songschrijverslaken naar zich toe trekt. Dat resulteert in typische lofi-niemendalletjes als Reflections In A Metal Whistle, inclusief uit de bocht gaande, op een derdehands cassetterecorder opgenomen piano, en Sir Garlic Breath. Steeds weer zit er iets speciaals in die songs, alleen is het altijd bijzonder goed verstopt onder scheefstaande instrumenten of versleten opnamemateriaal.

Evengoed kunnen het degelijke indierocksongs zijn als het sublieme Taciturn Cave, dat steeds onderbroken lijkt te worden, voortdurend aan tempowisselingen onderhevig is en dan uitmondt in die zee van gitaren waarover Pollard nog één keer uitschreeuwt dat je hem wel degelijk gehoord hebt.

Eerder op de plaat kunnen ook het schokkerige Trashcan Full Of Nails en het daaropvolgende Send To Celeste of Crybaby 4 Star Hotel op goedkeuring rekenen. Dan mag Pollard niet de beste zanger ooit zijn, hij weet zijn songs wel met overtuiging te brengen. Daarvoor alleen al blijft Guided By Voices voor ons de moeite waard.

Niet alle songs zijn even boeiend, maar we hadden niet anders verwacht van een GBV-plaat. Noble Insect bijvoorbeeld kan ons maar amper boeien. Maar de balans gaat overduidelijk de goede richting uit en ‘English Little League’ hoort tot nu toe ongetwijfeld tot de betere platen van dit jaar.