H. Hawkline - In The Pink Of Condition

Heavenly Recording

Over het Kanaal heeft hij een beperkte, maar trouwe schare volgelingen, maar op het vasteland is H. Hawkline nog een nobele onbekende. En daar zien wij met ‘In The Pink Of Condition’ niet echt verandering in komen. Jammer genoeg eigenlijk.

Hij is Welsh, Huw Gwynfryn Evans zoals H. Hawkline in het dagelijks leven heet, en ook daar is het een kwestie van ons kent ons. Zo liet hij gouwgenote Cate Le Bon plaatsnemen achter de knoppen voor deze plaat en gaat hij ook met haar op tournee (jammer genoeg enkel in Groot-Brittanië). En ons deed Hawkline ook nog denken aan een andere Welshman: Gruff Rhys. Dat had dan vooral te maken met de manier van zingen.

Opener Sticky Slithers heeft een gitaarriffje dat ons terugvoert naar de tijden dat Echo & The Bunnymen hoogtij vierden, maar daar blijft het ook bij. Zo gauw Hawkline zijn mond opendoet, vervaagt die referentie. Zijn laidback vocals met de intonatie, die ons dus aan de frontman van Super Furry Animals doet denken, kleuren de muziek op geheel eigen wijze.

En er is nog meer. Want dat gitaarriffje waarvan eerder sprake gaat, naarmate de song vordert, steeds schever zitten, iets wat bij The Bunnymen nooit zou gebeuren. Maar voor de muziek van Hawkline is het typerend. Als u nog een vergelijking wil, zie het dan als Belle & Sebastian op LSD.

Dat heeft trouwens niet alleen met de muziek te maken. Ook de teksten zijn behoorlijk wacky. Neem nu de schitterende single Moons In My Mirror. Pratende paarden, bruine suiker en dingen als “I never open my post / I’m a moronic morose”, lijken op dat vlak toch boekdelen (of juist niet) te spreken. Maar het is wel een verdomd aanstekelijk stukje muziek.

Zelf citeert hij Paul McCartney ten tijde van ‘Ram’ als grote referentie. En hoewel wij erin kunnen komen dat de songs een soort van McCartney-toegankelijkheid in zich hebben, lijken ze je toch eerder te besluipen dan je van bij het begin te overvallen. Daarvoor zijn de gitaarlijntjes te vreemd en lijken ze boven de zoete ritmesectie te zweven.

Beluister ‘In The Pink Of Condition’ – god mag weten waar hij met die titel naartoe wil – vooral in zijn geheel. Je zal merken het een consistente en spannende plaat is, die je op één of andere manier blijft achtervolgen. Voer voor de muzikale avonturiers onder u dus.