Hailu Mergia And The Walias - Tche Belew
Avalon Records
In sommige gevallen is het verhaal rond een album minstens even prikkelend dan het album zelf. Het op het Awesome Tapes From Africa-label (her)uitgebrachte ‘Tche Belew’ van Hailu Mergia And The Walias illustreert die stelling maar al te goed.
Zo ontdekken we dat dit album een van de meest gezochte in de hele geschiedenis van de Ethiopische muziek blijkt te zijn. De opnames vonden plaats - zoals de uitgebreide hoesnota’s vertellen - in de door revolutie en oorlog gekenmerkte jaren zeventig. De band heeft, in tegenstelling tot vele andere Ethiopische muziekbands, steevast een eigen koers gevaren en was dus niet gebonden aan de overheid en/of de talrijke muziekclubs.
Dat de band in dat bijzonder woelige klimaat zijn muzikale onafhankelijkheid heeft kunnen bewaren hoor je aan de hoofdzakelijk instrumentale nummers. Het album heeft nu - niet helemaal onterecht - een klassieke status verworven. En ondanks het feit dat het gaat om instrumentals, tapt ‘Tche Belew’ muzikaal uit een veel breder vaatje dan de concurrentie. Dat ze op het album versterking krijgen van niemand minder dan jazzgrootheid Mulatu Astatke is dan weer mooi meegenomen.
De plaat klinkt in zijn geheel erg sensueel en gevarieerd. De opnames vonden plaats in de Radio Voice Of The Gospel-studio's, die vrijwel meteen erna overgenomen werden voor politieke doeleinden. Om maar aan te geven dat de nummers, veelal in een enkele take opgenomen, een behoorlijk uniek karakter hebben. En hoewel de hoes vermeldt dat het gaat om Ethiopische instrumentals, blijken er toch ook vocals aan te pas te komen.
Spil is bandleider en organist Hailu Mergia, maar het echt bijzondere is dat ‘Tche Belew’ een groepswerk is waarbij de democratische inbreng van elk groepslid naar waarde werd geschat. De band telt nogal wat leden en toch blijft het groepsgeluid erg origineel. We horen jazz, blues en funk gemengd met Ethiopische ritmes en experimentele, zelfs innovatieve arrangementen.
De nummers swingen alsof er nooit iets anders bestaan heeft. Her en der is er ruimte voor funky groovende gitaarlijntjes en/of wat subtiele percussie. Er zijn best wat uiteenlopende invloeden op het album terug te vinden, al dient gezegd dat het evenwicht tussen de instrumenten – en dat zijn er nogal wat – perfect uitgebalanceerd is.
Hoogtepunten selecteren blijkt opvallend moeilijk. Als we er dan toch één mogen uitkiezen, is het Musicawi Silt, dat in Ethiopische muziekclubs op zowat elk feestje opduikt.
Het album is een en al artistiek statement en de muzikale erfenis van Ethiopië wordt weer tot leven gewekt. Het knappe hieraan is het gegeven dat iedereen hier wel iets aan kan hebben. De nummers zijn heel toegankelijk en verdienen een ruim publiek. Moge dit een wegwijzer zijn voor nog meer muzikale variaties.