Hamster Axis Of The One Click Panther & Mauro Pawlowski - Insatiable
Starman Records
Mauro Pawlowski is zo’n muziekbeest dat duizend en één projecten tegelijk lopen heeft en daarnaast nog de hand heeft in tal van andere producties en platen. Deze keer streek hij op een blauwe maandag neer bij het poëtische ‘Hamster Axis Of The One Click Panther’. Doet niet meteen een belletje rinkelen, horen wij u denken. Frisgewassen, experimentele jazzknapen die steeds meer terrein winnen in de Belgische jazzscène en nu voor de gelegenheid onder aanvoering stonden van één vijfde Godsdeeltje – in Antwerpen en parking ook wel gekend als dEUS – met een discografie die een paar A4’s behelst. Ja, wij waren even benieuwd als u.
Een zwierige sax verwelkomt ons, waarna een trage piano intrede doet en de drums met slome tred volgen. Al meteen tovert een frivool fantasietje op de keyboards een glimlach op je gezicht, al kan dat ook aan Pawlowski's klaagzang liggen. Dat hij niet altijd aan zijn testikels kan krabben wanneer hij dat wil – we feel you man.
Die glimlach wordt alleen maar breder bij het horen van de titeltrack, waarin Mauro de verwende, materialistische Instagram-diva’s over de hekel haalt. “Lesbian, sixteen, in a jacuzzi”, zeurt hij, en de MTV-realityshows over te rijke, zelfvoldane tienerlui komen ons spontaan voor de geest. “I will always be insatiable”, klinkt het koppig, waarbij de instrumenten knap de puberale grillen weten te vatten. Is dat daar een glimpje maatschappijkritiek? Jep.
Het daaropvolgende tweeluik is gemoedelijk, gevoed door een strelende piano en een freewheelende sax. En vooral, Pinetrees Do Not Lose Their Fur voelt door het gezapig tempo bijna loungy aan. Het soort muziek waar je op een grijze zondagmiddag achterover leunend in de lederen relax van geniet, nippend aan een kopje cappuccino, de krant doorbladerend. We begrijpen het nut van een rustpunt in een plaat, maar het gevaar op kleurloosheid loert om de hoek; nummers die je je niet meteen kunt herinneren bij de tweede luisterbeurt worden al snel als "opvulling" afgedaan, al hoort u ons dat niet zeggen. Iets meer panache had wel gemogen om niet in slaap te sukkelen, ondanks de bekoorlijke pianosolo.
Het woelige Gravedigger roept je met zware gitaren en dolgedraaide koperblazers weer tot de orde. Stoer, maar de bestemming is niet echt duidelijk. Plots zijn we al aan de terminus aanbeland terwijl de pin nog in de granaat zit terwijl die heel de song lang schreeuwde om eruit getrokken te worden. En wij maar – tegen onze pacifistische natuur in – op een ontploffing hopen.
De rest van de plaat is van hetzelfde allooi: Pawlowski zwerft rond op zee zonder te weten waar de stroming hem naartoe zal leiden. Een handvol ideeën vormen de onderstroom waarvan regelmatig afgedreven wordt en allerlei bochtige zijpaadjes houden het spoor welbewust onduidelijk. De grillige sax en het wispelturige slagwerk maken het geheel al helemaal ongrijpbaar.
Geen grootse Pawlowski, een tussendoortje voor hem, maar ‘Hamster Axis Of The One Click Panther’ levert wel een visitekaartje af dat ongetwijfeld deuren zal openen – al zal die naar het grote publiek misschien wat klemmen. En oh ja, die groepsnaam: nah, toch maar niet.