Hannelore Bedert - Iets Dat Niet Komt
Baan Records
Hannelore Bedert heeft zich meester gemaakt van een eigen muziekgenre dat uniek is in Vlaanderen. Een soort ultra kwetsbaarheid in combinatie met een sobere muzikale setting. ‘Iets Dat Niet Komt’ is in die zin een meesterwerkje van een artieste die dankzij haar derde plaat beslist een blijver in muziekland mag genoemd worden. Een sterk staaltje authenticiteit waarop ze erg trots mag zijn. Nu nog de trots van het brede publiek.
Haar debuutplaat ‘Wat Als’ uit 2008 zette de toon als aangename binnenkomer, opvolger ‘Uitgewist’ uit 2011 zorgde voor de bevestiging. Bedert is iemand die songs kan schrijven waarvan de directe rauwheid de luisteraar om de oren slaat. Voor iemand die zoiets in eenvoudige liedjes durft te gieten, deden we toen al onze pet af.
‘Iets Dat Niet Komt’ gaat nog een stapje verder, met Bedert die alle - of toch veel - kommer en kwel op de plaat gooit. Dat mag, op voorwaarde dat het helend werkt bij de luisteraar die zeker enkele raakvlakken met zijn eigen leven zal ontdekken. Die linken zijn soms concreter dan je op het eerste gezicht zou denken. De ‘ge’ en ‘gij’ kan door de luisteraar eigenhandig worden ingevuld.
De plaat opent met de titeltrack waarin de naar Gent uitgeweken West-Vlaamse meteen de toon zet: directe teksten die door merg en been snijden en vooral veel naturel. Geen studiosnufjes die alles mooi glad verpakken, maar songs met hoekjes en haakjes. Zoals U, de single die terecht de nodige airplay kreeg op de radio, is best sober al valt de kleurrijke percussie hierin wel op. In Losse Schroeven bleef me de zinsnede “Een geweten valt niet te recycleren” bij.
Op de plaat zijn er nog wel meer van die doordenkers te vinden trouwens. De plaat gaat verder met Alles Gaat Goed, wellicht één van de meest autobiografische nummers op de cd waarmee Bedert ook wel wat afrekent met haar omgeving. Een duidelijke vingerwijzing die haar doel wellicht niet mist. En muzikaal opnieuw zo sober! Radiostilte zoekt de eenzaamheid op en Balans roept muzikaal veel beelden op. Vergeet Dat Ik Besta is dan weer de meest rockende song van de plaat omwille van het catchy refrein, dat in schril contrast met de rauwe woorden die Bedert herhaalt.
Onder Mijn Huid wordt meesterlijk zuiver en met veel klasse gezongen en gaat met de vorige song het gevecht aan om veel op de radio gedraaid te worden. Alleen U heeft iets heel teders en sfeervols in zich, Ik Wou Dat Ik Wist aanvankelijk iets bevreemdends om dan toch uit te komen bij veel zelfreflectie. Ik Ben Toe Aan Renovatie, schrijft de zangeres tot Senne Guns haar op de song gezelschap komt houden en ontaardt in een aardige popsong. Hoera is naar onze bescheiden mening net iets te bombastisch en hoort niet echt thuis op dit schijfje. Een buitenbeen die de rust toch wat verstoort, mede door de te aanwezige gitaar die de soberheid van de vorige songs naar de verdoemenis schiet. Zon is een onontgonnen parel over afscheid. Een van de mooiste liedjes die Bedert ooit maakte en die de plaat, voor de hidden track Afspraak – ook al zo’n wonderlijk triest nummer over afscheid nemen – waardig afsluit.
Hannelore Bedert kerft en snijdt met haar songs in je ziel. Eerlijke liedjes die je verplichten tot zelfreflectie door de herkenbare teksten die niet om de pot draaien, afgewisseld met stiltes die er niet toevallig zijn. De zangeres laat ook veel ruimte voor eigen creativiteit en interpretatie. Het is mooi dat niet alles vast ligt. Opvallend ook dat de jonge moeder geen enkele verwijzing in haar plaat heeft gestopt naar het moederschap, iets waarvan ze geniet en ook een element dat toch minstens één vrolijke song had kunnen opleveren. In plaats daarvan veel weemoed (die strijkers!) en verlangen naar vanalles.
Muzikaal mag Bedert steunen op Filip Tanghe (Balthazar) en gitarist Thomas Vanelslander (K’s Choice, Gorki) die de plaat produceerde en zorgt voor een, om een typisch Bedert-woord te gebruiken, schone plaat.
Slotsom mag zijn dat dit echt wel een meesterwerk is, een plaat die groeit naarmate je ze intenser beluistert, maar daar voor is tijd nodig. Een verzameling liedjes die je confronteren met jezelf en hoe je met teleurstellingen omgaat. Dat Bedert dat durft op haar nog relatieve jonge leeftijd is op zich al straf.