Haste The Day - Pressure the Hinges
Solid State Records
Met de komst van hun vierde album ‘Pressure the Hinges’ waait er een frisse wind door deze christelijke metalcoreband. Nieuwe zanger, Stephen Keech, weet al gauw de harten van de fans te veroveren. Met zijn krachtige en vollere stem duwt hij Haste the Day in de juiste richting. Toch is er nog werk aan de winkel, want de groep heeft tot nu toe nog steeds zijn eigen sound niet ontwikkeld. Dat neemt niet weg dat hun vorige album ‘When Everything Falls’ een sterke opvolger heeft gekregen.
Hun identiteitscrisis doet Haste the Day jammer genoeg telkens de das om. Het wordt tijd dat deze barmhartige Samaritanen risico’s nemen. Want nu dobberen ze maar wat rond in ondiepe wateren tussen emo, rock en (nu)metal. The Oracle en Servant Ties zijn daar perfecte voorbeelden van. Beide nummers worden opgebouwd rond een stevige gitaarrif en zware grunts, die je doen hunkeren naar meer. Maar de strakke geluidsgolven van chaos en vernieling moeten wijken voor meer melodieuze gezangen. Het bewijs dat de jongens van Haste the Day geen afstand kunnen doen van hun goedhartig gevoel.
Uitblinkers op dit album zijn bijgevolg White Collar en Needles. Hier durven de muzikanten hun tanden laten zien met langere brutale stukken en scherpe gitaarsolo’s. Janet’s Planet creëert sfeer en werkt als een verademing. Het laat als het ware werkelijk de druk van de roestige scharnieren. Tweede rustpunt Eremus klinkt eerder overbodig. Het nummer draagt niet bij tot het album en verveelt enorm.
Als je in het bezit bent van de special edition telt het album drie nummers meer. Afsluiter Chorus of Angels wordt dubbel op het album gezet. De irritante keyboardtoon, die ze hebben toegevoegd zet aan tot het vernielen van de plaat. Sea of Apathy zal je wellicht bekend in de oren klinken, omdat het erg veel weg heeft van White Collar. Doorgaans zal dit déjà vu gevoel je meerdere malen op dit album overvallen.
De term christelijke metalcore klinkt tegenstrijdig in de oren. Misschien leidt dit tot hun identiteitsprobleem. Haste the Day maakt goede muziek, maar ze klampen zich te hard vast aan hun ideeën. Voor hen is enkel de muziek van belang en niet het genre. Maar op deze manier zullen ze zich niet laten gelden. Als ze werkelijk een boodschap willen brengen, zullen ze met hun volgende album sterker uit de hoek moeten komen. Staan ze nog steeds ter plaatse te trappelen, dan kunnen de jongens nog altijd een catechesegroepje opstarten.