Hayden - In Field & Town

Hardwood Records

Wat waren we gecharmeerd door die jongeman met zijn krullenbol die daar in zijn eentje de Botanique innam. Haydens zesde plaat 'Elk Lake Serenade' draaide ontelbare rondjes in de cd-speler. Logisch dat je dan één en ander verwacht van opvolger 'In Field & Town'.

De Canadees Paul Hayden Desser is wat men een "compleet" muzikant noemt. Het grootste deel van de instrumenten op zijn platen bespeelt hij zelf. Enkel voor blazers, een occasionele drumpartij of een speciale gitaar- of bassound doet hij beroep op externe hulp. Howie Beck, zelf een begenadigd Canadees, mag zo bijvoorbeeld een opgemerkt staaltje slagwerk leveren voor Where And When.

Aanvankelijk waren we niet echt gek van 'In Field & Town'. Geen idee waar dat aan lag, eigenlijk, maar dat was tenslotte ook het geval bij hoger genoemde voorganger. En ook hier vallen mettertijd alle stukjes opnieuw op hun plaats. Echt veel is er bij nader inzien niet veranderd, al zijn de blazers wel een gesmaakte vernieuwing in het verhaal.

Net als 'Elk Lake Serenade' werd ook dit plaatje met heel veel zorg en liefde samengesteld. Sommige nummers zijn zo verduiveld eenvoudig (Damn This Feeling, The Hardest Part, ...) dat je je af begint te vragen wat je er nu eigenlijk in zag. Een simpel, repetitief walsdeuntje met daarover die onnavolgbare murmelstem. Meer heeft deze jongeman niet nodig. De kracht die van dergelijke songs uitgaat, is voldoende om je nooit meer los te laten. Neem daar dan nog teksten bij die zijn hartenpijn haast voelbaar maken ("Leaves they are falling, just as I let go of you / Winter is calling and I have no memories to lose") en wij zijn verkocht.

Maar onze absolute lieveling is toch Did I Wake Up Beside You?. Opnieuw is er dat walsritme waarop het nummer rust, dit keer aangevuld met enkele al dan niet overstuurde gitaren die met elkaar in de clinch gaan. Deze track blijft gegarandeerd een hele tijd ronddwalen tussen je oren, waarna je plotseling merkt dat je het nummer luidop zingt terwijl je in de metro zit.

In de Botanique deed hij het toen in zijn eentje met enkel een gitaar, een piano, een handvol eigen nummers en enkele goed gekozen covers. Wij kunnen haast niet wachten om hem ook dit stel prachtliedjes al dan niet in uitgeklede versie te zien en vooral te horen spelen.