Headphone - Woods
Pias Records
Dat muziek maken meestal keihard knokken is, was niet af te leiden uit de allereerste successen van Headphone. Ghostwriter en She Is Electric werden snel opgepikt en bezorgden de beginnende band tot in Nederland optredens. Maar waarschijnlijk is het des te harder werken als je vanaf dag één de Belgische Thom Yorke genoemd wordt. Uiteindelijk wil toch elke band een eigen smoel hebben. Met ‘Woods’ wil de Gentse band zijn sound meer aftekenen.
Dat doen ze nu door de elektronica meer te laten gelden en andere instrumenten naar de achtergrond te schuiven. De warme, ietwat melancholische sfeer blijft wel over de nummers hangen. Wat ook blijft zijn de krachtige catchy refreinen en melodieën die Ian Marien uit zijn mouw weet te schudden. Dat maakt ‘Woods’ tot een album dat op elk moment blijft aanspreken.
Singles Woods en Miracles bewezen hun diensten al, maar neemt u ook vooral een keertje de moeite om naar het meeslepende en van jankende synths voorziene Nerves te luisteren. Ook Little Angel trapt wellicht op uw zieltje met zijn aanstekelijke pianopartij en de strijkers in Do It Again zijn er waarschijnlijk niet aan toegevoegd om u ongemoeid te laten. Headphone komt op die momenten heerlijk dromerig uit de hoek. De vocalen van Ian Marien passen ook geknipt in die atmosfeer.
Meer uptempo nummers als Sexsomnia - betekenis mag u zoals gewoonlijk zelf bedenken bij titels en teksten - en Juno zorgen dan weer voor de nodige drive, maar wijken niet af van het pad dat bewandeld wordt. Verwacht dus niet meteen dansbare elektropop waarop u in uw living de limbo kan dansen.
Maar hoewel we zeer positief zijn over ‘Woods’ kunnen we er toch niet aan voorbij dat het geheel nog iets meer uitgepuurd mocht worden. Soms blijft de uitwerking wat op de vlakte en mist het net dat ietsje meer dat er best wel inzat. Goed, ze kregen met heel wat productieproblemen te kampen, maar we geloven dat er mits wat extra experiment nog meer uit dit album kon gehaald worden. Het tweede deel van ‘Woods’ ontgaat ons soms een beetje omdat het allemaal wat te veel op elkaar begint te lijken.
Er mag dus iets meer van dat “kantje”, waar Headphone zelf graag prat op gaat, in zitten. En als ze hun echte stoute schoenen aantrekken, hoeven ze zich misschien ook iets minder aan te trekken van het al dan niet radiovriendelijke karakter van hun nummers. Goede songs, goede sound, maar iets meer ballen alsjeblieft.