Helena Hauff - Discreet Desires

Werkdiscs

Een van de meest interessante figuren in de huidige technoscene is zonder meer Helena Hauff. Vooral omdat ze net niet klinkt als de gemiddelde technoartiest. Hauff doet haar zin en denkt niet te veel na over hoe een plaat moet klinken, maar des te meer over welk effect ze moet hebben op de luisteraar. En dan doelt ze vooral op het fysieke aspect. Haar debuutalbum slaagt wat dat betreft op alle niveau’s.

‘Discreet Desires’ klinkt rauw; alsof het uit de jaren tachtig komt. Niet dat we vermoeden dat de Duitse die periode heel bewust meemaakte, maar haar muziek zit boordevol roestige synthesizers en andere apparatuur. Het kraakt en ruist als in oude new wave en elektro. Geluidsmeters gaan regelmatig volledig het rood in. Dat warme en tegelijkertijd dreigende geluid beheerst het volledige album.

Het is het type geluid dat je vandaag vaker terug vindt. Analoge techno wint de laatste jaren volop aan terrein (denk bv. aan een label als L.I.E.S.), maar behoort toch nog steeds tot een kleinere subcultuur binnen het geheel van dancemuziek. Nochtans liggen daar de roots van het genre. Helena Hauff (neen, niet uit Berlijn maar wel uit Hamburg afkomstig) trekt hier eigenlijk de geschiedenis verder door.

Zelf componeert ze nog maar amper vier jaar. En toch is ze behoorlijk productief. Via labels als Werk Discs, Lux en Panzerkreuz verschenen al verschillende ep’s en eerder dit jaar verscheen via Handmade Birds een tape met “ouder” materiaal van haar. Ze houdt er een DIY-methode op na waarbij ze bij opnames ook vaak improviseert. Toch klinkt de muziek op ‘Discreet Desires’ behoorlijk to-the-point en melodieus.

Helena Hauff is er voor heimelijke nachten, voor de punks onder de technofans en voor bij donkere gedachten. Compromiloos en zonder franjes, maar wel fijn gezelschap wanneer je je in de juiste atmosfeer begeeft. Een aanrader voor wie graag buiten de lijntjes kleurt.