Hellwood - Chainsaw Of Life

Munich Records

The South: Geliefd door velen, gevreesd en veracht door evenveel anderen.  Hetzelfde geldt voor de muziek die vaak een smeltkroes is van allerlei stijlen.  Johnny Dowd en Jim White zijn niet de meest voor de hand liggende exploten van deze "southern music".  Zij verwerken weliswaar zuiderse invloeden, maar blijven desondanks universeel genoeg.

Welkom in Hellwood. Population 3, zoals vermeld staat op de achterzijde van de CD.  Misschien niet het meest warme (en dat bedoelen we eerder figuurlijk) dorpje van de US, maar daarom niet minder interessant. 

Religie wordt er niet al te hoog ingeschat, zoals blijkt uit opener Thank You, Lord, waarin Johnny Dowd in zijn karakteristieke parlando-stijl de heer dankt voor al het leuke, waarmee de doorsnee mens dagelijks te maken krijgt, van orkanen tot de rijkelui van deze aarde en dit alles over de vrolijke klanken van een marimba.  Het sarcasme druipt er gewoon van af.  En dat is heus niet het enige nummer waar dat het geval is.

Jim White brengt dan weer zijn bevreemdende wereldvisie in op deze plaat.  Die visie werd al duidelijk met zijn solo-debuut 'Wrong-Eyed Jesus' en wordt hier door middel van bizarre teksten en zelfs door de afbeeldingen op de CD-hoes verdergezet. 

En dan is er nog Willie B oftewel Brian Wilson (nee, niet die van de Beach Boys) die al een hele tijd drumt in Johnny Dowd’s band.  Hij zorgt voornamelijk voor de muzikale (vooral percussionele) invulling van het grootste deel van de songs en doet dat op sobere, maar tegelijkertijd uiterst indringende wijze.  De perfecte percussie tilt de nummers naar een hoger niveau.

In elk nummer valt wel iets te ontdekken.  Is het niet de achtergrondbel op Alien Tongue of de irritante GSM-toon in God’s Back Pocket, dan wel de banjo in Dream On.  Voor wie houdt van rootsmuziek is dit soort platen dan ook een natte droom.  Er is de klassieke meestamper Chicken Shack, maar daartegenover staat dan weer het eerder intieme Spider In The Bed.  De tegenstellingen volgen mekaar in razendsnel tempo op, waardoor het boeiend blijft tot de laatste noot.

Hellwood is misschien niet meteen het meest uitnodigende dorp, maar hier willen wij best nog eens op bezoek komen.