Helmet of Gnats - High Street

Ambient Records

Ga er maar eens goed voor zitten, want de Amerikaanse jazzrockgigant Helmet Of Gnats heeft een nieuwe plaat die klettert van het ambachtelijke smeedwerk. Hoe de ouderlijke garage van Matthew Bocchino, virtuoos op het zwarte en witte ivoor, uitgroeide tot professionele opnamestudio, is het onderwerp van 'High Street'.

Een titel als Tsunami moet wel gekozen zijn voor de ironie: hier geen stortvloed van crescendo's, geen duizelingwekkend bochtenwerk, maar een proloog met een langzame doch gestage opbouw naar een korte climax.  De band keert hier als het ware terug naar de essentie van jazzrock: in heldere stappen wordt de luisteraar door een labyrint van melodische lijnen geleid.  Ingehouden klasse.

In Tin Whiskers wordt de luisteraar vaker op het verkeerde been gezet. De veiligheidsgordel mag een eerste keer om. De tegendraadse drumpatronen en het grillige cimbalenwerk van Mark Conese en Wayne Zito's fretloze baslijnen, ze stuiteren als botsballen in een trappenhuis. Hier krijgt de band je op de punt van je zetel.

Dozer lijkt uiteen te vallen in twee delen. Eerst de automatische piloot instellen en op veilig spelen. Maar dan vallen de maskers af. Gestut door een wild om zich heen slaande ritmesectie stretchen gitaar en toetsen zich uit. Uiterste concentratie en panache. Toegegeven, de luisteraar met een aversie voor notenracerij haakt hier af. Dit is een circuit voor de durvers.

Het dertig minuten lange titelnummer, een perfecte afsluiter, is de muzikale autobiografie van de band. Bocchino en gitarist Chris Fox groeiden in de jaren zeventig op in High Street. Tot hier drong ook de fusion door van leermeesters John McLaughlin,  Joe Zawinul en Allan Holdsworth. Deze epische krachttoer uit zestien delen is niet alleen een hommage aan hun tienerjaren, maar evengoed aan de magische klanken van het Mahavishnu Orchestra en Weather Report . Dit alles omspoelt je als een warm bad. Kom daar maar eens mee om, in 2010.

Christoph Lintermans