Herbstlaub - Seems Like Time To Remember - Seems Like The Moment To Forget
Federleicht
De zoektocht gaat door. De in Berlijn residerende Belg Herbstlaub blijft met gelimiteerde en gestileerde ambientplaten langs verschillende muzikale zijwegen een eigen wereld creëren waar sfeer, detailelektronica en gelukzaligheid een constante zijn. Voor het vier songs tellende ‘Seems Like Time To Remember – Seems Like The Moment To Forget’ heeft hij echter hulp ingeroepen van zielsverwanten, die dit geheel nog eens verrijkten met vijf remixen, goed voor bijna twee handen vol fijnzinnige dromerigheid.
Voor deze nieuwe plaat verkent Herbstlaub het rijk van de post-dubstep. Met diepe onderwaterbassen, droog stompende beats en een rijk arsenaal aan fonkels en belletjes die de onderkoelde melodie bekrachtigen, stapt S. Herbstgold de tweeëntwintigste eeuw in. De elektronicawizzard lijkt geluisterd te hebben naar de onaardse klankcreaties van Burial, maar filtert daar zijn eigen fantasierijk uit. De diep dragende, melodieuze basdubs komen ook in opvolger _remember aan bod, maar hier schuift alles wat meer op richting ambienttechno door een subtiel pompende vierkwartsbeat. Een schuifelende, steeds gepande middentoon maakt ruimte voor de vele flinterdunne knispers en kraakheldere frutseldetails die op de voorgrond treden. Leuk hoe het geheel uitsterft in een trekspeelgoedmelodietje van belletjes.
Kan muziek driedimensionaal zijn? Wees gerust. Dit is finessekunst; een minutieus uitgekiende combinatie van de juiste detailklanken, opbouw en constructiepuzzels. Songs bevatten voldoende auditieve bouw- en edelstenen om te blijven zoeken, ontdekken en genieten. En toch staat die overdaad netjes ten dienste van de sfeer, de dromerigheid van het geheel.
Aan het einde van de A-kant neemt die trouwens nog wat toe. Doezelmelodieën domineren en overschaduwen wat wankele knisperbeats en breaks. De greep op de realiteit verslapt. Maar dan biedt Herbstlaub als antwoord het hoogtepunt van de elpee. Gedurende bijna negen minuten ontluikt een mooi opgebouwde, rustieke entiteit die vertrekt vanuit minimaal zwevende, fantasierijke ambientsferen. Langzaam druppelt een melodie binnen om even later door stevige beats bekrachtigd te worden. Harmonie en melodieuze trots vinden elkaar in dit zelfs bijna dansbare geheel. Zo bouwt deze plaat fraai op naar zijn eindpunt, de titeltrack waarin de klankmagiër zichzelf terugvindt in een psi-ambient rijk vol diepe scapes, warm gloeiende melodieën en tot ver buiten het zonnestelsel zinderende echobaren.
Als digitale aanvulling krijgt de luisteraar dus nog vijf remixen, die effectief voor een mooie aanvulling zorgen. Met name de wat meer vastberaden, stoere bewerking van _remember waarin Kontuur met stampende hiphopbeats aan de slag gaat en voor een leuke IDM-puzzel zorgt vol subtiele percussiefrutsels of de afsluitende A.P.’s Lucid Dreaming Mix van hoogtepunt Softly Hidden She die het geheel transformeert naar een neoklassieke compositie waarin cello en piano een plaats krijgen, zijn een terecht eerbetoon aan het origineel.