Herman Dune - Strange Moosic

Source etc

Herman Dune is een drum/gitaar-duo dat zich op het poppy folkpad begeeft. Niet alleen heeft de band al een tiental cd’s afgewerkt, blijkbaar zijn ze ook een graag geziene gast in de Peel sessies van John Peel.

De nummers op 'Strange Moosic' getuigen van een spaarzame bandinvulling waardoor het geheel ruim ademt en veel plek overlaat voor het stemgeluid van David-Ivar Herman Düne, al durft die met de regelmaat van de klok wel eens een kwarttoon naar boven glijden om ergens in de buurt van de gewenste noot uit te komen. Sommige grote artiesten hebben een kunst van gemaakt net nààst de correcte noot te zingen of alles halsstarrrig monotoon te declameren (Henry Rollins, iemand?). Alleen krijg je ons met dit soort uitschuivers niet warm.

Buiten de flauwe woordspeling in de titel staat het schijfje bol van de kleine, verbale grapjes. Helaas schrijft Herman Dune teksten die zich op het niveau van Milow of Daan bevinden. Rijmelarij van iemand die in een andere taal zingt dan zijn moedertaal en daar absoluut niet mee wegkomt.

Je ziet het rijmwoordje en de zinsopvulling van een kilometer afstand komen.  “And on the train I got a seat right by the window / It was raining very heavy and then I saw a rainbow” komt volgens ons recht uit een opstelletje van de middelbare school.

Dergelijke teksten en beperkte vocale bravoure krijg je geserveerd  met een brave, muzikale invulling, die akoestische en elektrische gitaren combineert met eenvoudige percussie. Live zal het allemaal best meevallen omdat je de refreintjes na tien seconden kan meezingen. Op plaat laat dit ons steenkoud.

Alleen als Herman Dune even begint te grooven in Your Love Is Gold kunnen we goedkeurend knikken, maar Seasick Steve presenteert dergelijk grooves tien keer vlotter en vetter.

Herman Dune staat op 21 juli op Boomtown in Gent.