Hidden Lands - In Our Nature
Progress Records
Het ontstaan van Hidden Lands kun je niet los zien van het verscheiden van Violent Silence. Belangrijkste componist Hannes Ljunghall verliet VS in 2008 om zijn aandacht te richten op de opvoeding van de kinderen. Het vage idee om later een soloalbum te schrijven kruiste hij met VS-bassist Phillip Bastin, die team vormde met drummer Gustav Nyberg en een songsmid en toetsenist zocht. Andere VS-veteranen Bruno Edling en Björn Westén completeerden de line-up, en deze Zweden "debuteren" nu met het uitstekende ‘In Our Nature’.
De spacy intro van In My Nature laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Ja, dit is een keyboardgeoriënteerde plaat. Wat wil je ook, met twee toetsenisten (Ljunghall en Westén) aan boord? In het begin hebben we wel wat moeite met de getormenteerde stem van Bruno Edling. De vroegere zanger van Violent Silence is ook niet vies van theatrale gebaren: “Be merciful to me / O Lord, for I am faint / I am capable of hurt / But incapable to show restraint.” Toch passen deze vocalen bij de naar onze innerlijke natuur peilende muziek.
De moogsolo’s zijn om duimen en vingers bij af te likken en geven metaforisch uiting aan de tot waanzin gedreven mens: “Nothing can absolve me / From my nature / (…) / In my nature / All this hatred / I’ve been forced to lie / So don’t ask me why.”
Met L’Ancien Régime grijpt men naar een geromantiseerd verleden: “Caves of light, dreamy, forgotten / Broken away from time / An overgrown lily pond / Statues covered in moss.” De toetsen schilderen met licht en schaduw en roepen zo een wereld op die nog niet onttoverd werd door de industrialisering. Maar de luisteraar vat vooral het verlies waarmee hij vandaag heeft af te rekenen.
Dansende ritmefiguren van keyboards bovenop een lekker grollende bas maken van The Road To Halych meteen een instant klassieker in het symfonische genre. De song verhaalt van een soldaat op weg naar zijn regiment en zijn onvermijdelijke einde: “Arrived at the regiment / In flowing August sun / We’re briefed on technicalities / Until the day is done / Then the final train / Slowly moves our way.”
Incurable opent middels zang en piano met een narratieve expositie en bloeit open tot een treurnisvol psychodrama over ouderdom. “When it’s time for the curtain call / Most common regret of all / What I regret most of all / I cannot even say.” Uiteindelijk wordt de tekst een heus filosofisch traktaat: “All we are is matter, and for the most part / That’s just empty space / As go your days, so goes your life.” Wie in deze koude tijden verlangt naar een opbeurend plaatje, gelieve zich te onthouden.
Op een verslavend, monotoon ritme trekken de toetsen de registers open in het instrumentaaltje Stiletto Runner. De tegenstelling met het pastorale slotnummer The Night Garden kan niet groter: “Along the River runs a tree-lined road / Vine-covered walls and swans aplenty / A flower garden that will blossom in spring.” Klinkt levensbevestigend, maar ook hier is het thema van ouderdom en verlies niet ver weg: “Soon my mind will be at peace / (…) / No matter where I end up / The stars will shine on me.”
Het akoestische gitaargetokkel, het slepende tempo en de contemplatieve vocalen wijzen in de richting van Pink Floyd, de ritmische piano naar Genesis. The Night Garden verwijst naar vroeger, maar niettemin is ‘In Our Nature’ een moderne symfoplaat die vooral de toetsenfreaks en wijsheidzoekers zal bekoren.
Behalve de drummer is de personeelsbezetting die van Violent Silence. Dus waarom de band niet zo noemen? VS-drummer Johan Hedman is intussen ouder materiaal van de moedergroep aan het opnemen met een nieuwe zanger, met het oog op een release in de lente. Maar voor nu kun je ‘In Our Nature’ beschouwen als de meer melodieuze, excellente opvolger van het in 2005 verschenen VS-album ‘Kinetic’.