Hitsville Drunks - Sincerely Average
Starman Records
Albert Einstein, David Bowie, Queen, ... Stuk voor stuk toppers in hun vak, en ze passeren allemaal de revue in de teksten op ‘Sincerely Average’, het debuutalbum van Mauro Pawlowski's Hitsville Drunks. Genoeg genieën op één plaat, leek Mauro wel te denken. En dus liet hij het zijne thuis.
Vooraleer wij onze op commerciële troep vastgeroeste digicorder verzappen naar een cultuurprogramma op Canvas, moet al veel gebeuren. Heel veel. Een aflevering rond Mauro Pawlowski bijvoorbeeld. Want Mauro, dat ís effectief veel. Veel talent, veel charisma en vooral: veel bands.
Een daarvan is Hitsville Drunks. Al zeven jaar bezig, samen met Jan Wygers, Herman Houbrechts en Sjoerd Bruil, maar nu pas een eerste plaat uit: ‘Sincerely Average’. Op cd, lp en cassette. Omdat Mauro nooit kiest voor de meest evidente optie. "Als ik andere keuzes had gemaakt, had ik al lang binnen kunnen zijn", zei hij in dat cultuurprogramma op Canvas.
Met dit plaatje zal het vast ook niet lukken. Niet dat ‘Sincerely Average’ een slecht album is. Nummers als Clean Adult Fun, Sincerely Average en Retro Artist blijven wel hangen, omdat het nu eenmaal aangename powerpopdeuntjes zijn. En in I Was Never There horen we eindelijk het typische schreeuwstemgeluid van Mauro nog eens terug. In combinatie met de groovy afsluiter You Got Me Working lijkt het wel alsof Mauro zijn duistere kantje opgespaard heeft tot de laatste twee nummers.
In Calm Love herkennen we flarden Broken Glass Heroes, tijdens Doing Fine denken we af en toe aan het soloalbum van Tim Vanhamel. Niet toevallig artiesten die we hoog in het vaandel dragen, maar die we in andere samenstellingen al zo veel spannendere dingen hebben horen doen. En hetzelfde geldt eigenlijk voor Mauro. Van het brein achter Evil Superstars, van de man die dEUS naar een hoger niveau tilt, verwachten we gewoon meer.
Geniaal in zijn eenvoud, dan? Zoals Songs From A Bad Hat destijds? Neen, ook dat niet. We missen de scherpe kantjes van A Faint Smile, de meeslependheid van Sky Tiger, de groove van Shot Of Shame.
"You don't like my originality / You can't stand that funky side of me / … / For you I'd be… sincerely average", zingt Mauro in het gelijknamige nummer. Dat moet een misverstand zijn.