Holy Fuck - Latin

Young Turks

Een woensdagochtend in mei, druilerig en behoorlijk koud voor de tijd van het jaar. Het vrolijke lentegevoel is in geen kilometers te bespeuren. Maar het gebrek aan een lentezonnetje zal je worst wezen wanneer je trilhaartjes gestreeld worden door slechts enkele noten muziek die ervoor zorgen dat je als een goedgeluimde ziel de dag kan beginnen. Of hoe inhoud X van een mp3-speler toch nog enkele mysterieuze zonnestralen door de dag kunnen jagen tijdens een ellenlange bus-metro-treinrit van het Vlaams-Brabantse M. naar tussenstop Hoofdstedelijk Gewest B. met als eindhalte het Oost-Vlaamse G. Inhoud X betreft ‘Latin’, een hebbeding van de hand van het electronica-psychedelica-groove-noisekwartet Holy Fuck.

Gestaag, ingetogen en ruisend vanuit de verte rekt albumintro 1MD vier minuten lang de spanning waarna de funky grooves uiteindelijk tevoorschijn knallen in Red Lights dat even makkelijk meeshaket als de doorsnee cocktail. Deze groovy klanken en de onderliggende repetitieve melodieën, die van Holy Fucks muziek zo'n lekkernij maken, deinen ook op 'Latin' perfect mee op de kadans van een rammelende metrowagon.

Er lijkt op het plaatje haast geen plek te zijn voor pauzes. De meeste songs worden als een langgerekt nummer vakkundig aan elkaar gebreideld. Het viertal houdt ook deze keer niet vast aan stijlconventies en puzzelt zonder schroom met dansbare grooves en obscure postrockgeluiden Stay Lit in elkaar.

En de lefgozerij houdt niet op: zo wagen ze zich op Silva & Grimes zelfs aan klavecimbeldeuntjes ondersteund door een funky baslijntje. Het zijn zulke ongewone combinaties die elk nummer opnieuw verrassend en opwindend maken.

En de trein? Die blijft maar verder sporen terwijl de passagiers verveeld verder bladeren door hun gratis krant, stiekem hopend op een positieve horoscoop of op een zoekertje naar de ware liefde van die knappe blondine waarmee ze - zo denken ze zelf - tijdens de vorige treinrit onophoudend oogcontact gehad hebben. Zonde van die verveling, want er zou spontaan een rave kunnen losbarsten moesten oppeppende krautrocksongs als SHT MTN of Stilettos door de wagonboxen knallen.

Geen pendelaar, dagjestoerist, of klas kleuters op excursie die er nog in slaagt zijn/haar dansspieren enige rust op te leggen. "De trein is altijd een beetje feesten", is een slogan waaraan wat ons betreft ook eens gewerkt mag worden.

Holy Fuck gunt de luisteraars op 'Latin' geen seconde rust. Zo staat Lucky bol van de rauwe industriële klanken terwijl P.I.G.S. dan weer een gelaagde mix is van rock-'n-roll op beats aangevoerd door psychedelische synthstroomstoten.

'Latin' is met zijn achtendertig minuten en eenentwintig seconden een vluggertje. Maar laat dat je er niet van weerhouden om gewoon nog eens op repeat te drukken en de hele rit van voor af aan opnieuw uit te zitten. We winden er geen doekjes om: deze plaat zou niet misstaan, zo helemaal bovenaan het boodschappenlijstje bij uw volgende bezoek aan de platenwinkel.