Horse Meat Disco - Horse Meat Disco II
Strut Records
Wij houden ons altijd op een veilige afstand van mensen die met hun ouders naar de disco trekken, maar in het geval van Horse Meat Disco zouden we niet opschrikken wanneer we onze bloedeigen pa en ma hipshakin’ toeren zouden zien uithalen op de dansvloer. De Londense gay-getinte party’s staan nu eenmaal open voor iedereen die verzot is op een authentieke discobeat en dat vertaalt zich ook naar de bijhorende compilaties.
Resident deejays Jim Stanton, James Hillard, Severino en Filthy Luka, die ook onder de naam Horse Meat Disco de wereld rondreizen, zochten opnieuw naar platen die eenzaam en totaal vergeeld in een vochtige kelder lagen weg te rotten. Dat wil nog niet zeggen dat het barmhartige samaritanen zijn en ze gratie verlenen aan alles wat daar rondslingert. De platen worden minutieus uitgekozen en moeten voldoen aan een aantal belangrijke punten.
Zo mogen de verkozenen een tikkeltje gay klinken. Je zal Horse Meat Disco toch niet snel op clichés à la Gloria Gaynor betrappen. Wel worden de vrouwen hier op handen gedragen want je moet op dit schijfje naar een mannenstem zoeken. Iets meer variatie had wat dat betreft best gemogen. Verder zijn alle ingrediënten aanwezig: veel strings, achtergrondkoortjes en nog meer feelgood en dramatiek. Slappe kost kom je hier dan ook niet snel tegen.
Meteen een tweede sterke punt van deze mixsessie. Het mogen soms obscure rariteiten zijn die je hier terugvindt, ze zijn duidelijk niet gekozen om te kunnen pronken met de gevonden jachttrofeeën. Sommige discjockeys - we blijven in discotermen praten uiteraard - verliezen op die manier wel eens de dansvloer uit het oog. Niet bij Horse Meat Disco. Ze houden duidelijk van een uptempo beat en bouwen hun set mooi op zonder al te veel vlakke stukken. Al zouden we hier en daar toch een hap uit sommige extended versions geknipt hebben.
En misschien zijn het niet meteen de discohits die je op de meeste verzamelaars vindt, toch weerklinken er een aantal bekende elementen door. Zo weten we ook meteen waar de houseklassieker Symphonic Tonic van Street Corner Symphony zijn inspiratie vond en lijken ook de beats van Women Beat Their Men niet door Submission zelf uitgevonden te zijn. Ook Master At Work lijkt goed geluisterd te hebben naar een nummer als Girl, You’re In Love van Scherrie Payne.
‘Horse Meat Disco II’ is een pretentieloos, maar kwaliteitsvol dansvloertripje dat een mooie kijk biedt op vergeten discoglorie en toch de voeling met de hedendaagse dansvloer behoudt. Nu alleen hopen dat ma en pa hem niet afpakken.