Howlin Rain - Howlin' Rain

Birdman Records

Wanneer de bio bij een plaat melding maakt van een supergroep, voelen wij ons steevast ongemakkelijk. Al te vaak staat de som van de delen helemaal niet garant voor de kwaliteit van het geheel. Maar ook Howlin?Rain willen best het voordeel van de twijfel gunnen.

Ethan Miller (gitaar, zang) is eveneens voorman van Comets On Fire, een noiserockband uit Santa Cruz, Californi?. John Molony (drums en percussie) speelt ook bij The Sun Burned Hand Of The Man, een los/vast-collectief ergens tussen Sonic Youth en The Melvins in. Ian Gradek (bas en banjo), voormalig staalwerker en wereldreiziger, is de enige nieuwe naam. Dames en heren: Howlin? Rain.

Zoals dat wel vaker gaat, worden dergelijke bands in een zucht gevormd en ontbonden en is de muziek al naargelang. Toch waren wij best gecharmeerd door dit eigenaardige plaatje. Invloeden van Sonic Youth en aanverwanten zijn onmiskenbaar. De teringherrie (lees gitaarsolo?s gelardeerd met bakken feedback) in pakweg Calling Lightning With A Scythe en Roll On The Rusted Days is in dat opzicht veelzeggend.

Toch gaat het hier wel degelijk om liedjes en niet om experimenten. Death Prayer In Heaven?s Orchard is opgebouwd rond een heerlijk gitaarloopje om met zo?n moddervette solo af te sluiten. Ook het al eerder genoemde Calling Lightning With A Scythe werkt naar een dergelijke climax toe met als basis een eersteklas alt.countrydeuntje.

De argeloze luisteraar wordt ook meermaals op het verkeerde been gezet, wanneer de nummers na korte onderbrekingen doodleuk terug worden ingezet. Het mooie The Hanging Heart is daarvan nog het beste voorbeeld. Het nummer valt halfweg gewoon stil om met de akoestische gitaar en enige percussie terug op gang te worden getrokken en te evolueren naar ? juist ja ? een schrikwekkende apotheose. En dat gaat zo verder tot de laatste noten uitsterven. Vaak zijn de nummers erg lang (meer dan zeven minuten), maar dat stoort niet. Er valt immers genoeg lekkers te rapen.

Bij momenten doet Millers stem denken aan Bon Scott van de vroege AC/DC: heerlijk schor en op het randje van gegil. De ritmesectie levert meer dan degelijk werk, getuige de heerlijke groove van Indians, Whores And Spanish Men Of God, waarover Miller's gitaarspel heerlijk chaotisch uitzwermt.
Spookbeelden van foute seventies-mastodonten (Deep Purple, ?) doemen op bij het luisteren naar deze plaat, maar fans van Sonic Youth en het vroege Nirvana vinden hier vast ook hun gading.
?Muziek om mee te zingen terwijl je op een bloedhete zaterdagavond een bad neemt met een glas whisky in de hand?, aldus Ethan Miller. Laat dat bad alvast vollopen !

Release date : 22 mei 2006