Howlin Rain - Live Rain

Agitated Records

Howlin’ Rain was weer op de goede weg met ‘The Russian Wilds’. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met de aanwerving van gitarist Isaiah Mitchell. Dat lijkt deze eerste liveplaat van de bluesrockers tenminste te bewijzen. Je moet even door de zure appel van de wat schelle productie bijten, maar dan komt het allemaal goed.

Het openingstrio van deze liveplaat komt dan ook uit de eerder genoemde en valt de argeloze luisteraar als een blok beton op het hoofd. Massieve gitaren, een eenvoudige, maar doeltreffende ritmesectie en Ethan Miller, die zich het strottenhoofd uit de keel gilt. Met Phantom In The Valley wordt in elk geval een entree gemaakt, die mag gezien worden. En ergens halverwege is er die brug, waarna Mitchells gitaar door de song scheurt als een oude Chevrolet dat zou doen over de uitgestrekte autowegen van het Amerikaanse binnenland.

Ook Self Made Man wordt opgedeeld in twee delen: één deel waarin de eigenlijke song wordt gebracht en een ander waarin beide gitaristen – want hier krijgt Mitchell te doen met een geïnspireerde Miller op gitaar ­ – een magistraal duel aangaan, waarbij geen van beiden elkaar ontziet. Die twee eerste nummers zijn dan ook respectievelijk bijna negen en elf minuten lang. Tijd genoeg om even uit de bol te gaan. Het tekent trouwens helemaal Howlin’ Rain. Ze kijken niet op een solo meer of minder.

De rest van de songs, met uitzondering van Hung Out In The Rain, dat uit de ep ‘The Good Life’ komt, stamt uit het door ons minder gesmaakte ‘Magnificient Fiend’, maar krijgt hier over het algemeen wel versies, die, hoewel ze de concurrentie met de eerste drie nummers niet aankunnen, toch ook wel in de smaak vallen.

Dan willen we Ethan Millers vraag om genade zelfs nog door de vingers zien, ook al zal het nooit één van onze favorieten worden. Eerder vragen we ons af waarom er geen enkel nummer uit het debuut op de setlist is beland. Misschien waren ze te complex of krijgt Miller, de enige die nog overblijft van de toenmalige bezetting, ze niet meer door zijn strot.

Hoe dan ook is ‘Live Rain’ een plaat, die vanwege de talloze gitaarsolo’s misschien wat zwaar op de maag kan liggen, maar verder best de moeite waard is. Jammer dat ze hieraan geen behoorlijke productie wisten te verbinden of tenminste een zaal hadden uitgekozen, die een degelijke sound had.