Hundreds - Hundreds

Sinnbus

"De koude esthetiek van Rastar-Noton vermengt met de donkere gelaagdheid van Low.", zo omschrijft Hundreds zichzelf graag. Het Hamburgse duo, broer en zus Eva en Philipp Milner, doen ons even vaak denken aan de schattige slaapkamerelektronica van Lali Puna, Tied & Tickled Trio en The Notwist. Ze hadden op een platenlabel als Morr Music niet echt misstaan. Dat levert mooie momenten op, maar ook déjà vu's.

Na jaren discussiëren, optreden en experimenteren, lukte het broer en zus Milner vorig jaar hun debuutalbum uit te brengen op Sinnbus Records. De goede feedback na shows in Londen, Parijs en Stockholm en na festivals als Iceland Airwaves en Eurosonic, bewoog het label ertoe om dat debuutalbum nu ook een jaar later in de rest van Europa en daarbuiten uit te brengen. Of ze die verovering ook daadwerkelijk gaan waarmaken, zullen we moeten afwachten.

Er staan op ‘Hundreds’ in elk geval een aantal nummers die zullen aanslaan. Ze staan wel bijna allemaal aan het begin van het album. Neem Happy Virus dat op een zeer gemoedelijke, bijna dubby beat een zeer aanstekelijke melodie ontvouwt. Ook het pallet elektronica, dat bovengehaald wordt, steekt boven het gemiddelde uit en klinkt een pak origineler dan de meeste, voorgeprogrammeerde dingen.

In Solace worden we vooral aangesproken door de pianolijn, meer dan door de flauwe ongeïnspireerde beats, die er wat bij fladderen. In de break geeft Eva het nummer extra cachet met haar stem, die wel even bijna aan Enya doet denken. Hetzelfde relaas bij Grab The Sunset waarin het duo weer leuke melodieën weet te verwerken, maar niet geheel verrassend uit de hoek komt. Het ontbreekt te vaak aan een paar ballen en blijft wat braafjes op de vlakte.
En dat gevoel blijft een beetje doorheen het album sluimeren. Er zitten veel goede ideeën in hun muziek, maar al te vaak vinden we de uitwerking net iets te knullig en blijft het allemaal niet lang hangen. Ze willen harten doen breken, maar daar missen ze wat rauwe elementen voor. Fighter had misschien harder tot ons doorgedrongen met akoestische instrumenten in plaats van die rondhuppelende synthbeats.

Hundreds had ons harder kunnen raken, maar ze laten te veel kansen liggen. Nu springen er te weinig dingen uit de plaat naar voor en geven we het op na een half uur. Als ze zo diep als Low willen klinken, dan zullen ze eerst nog eens door een echt donker dal moeten klimmen. We wensen het hen niet echt toe, maar toch.

Op 15 mei speelt Hundreds in Café Video in Gent en op 2 juli op het Dijlefestival in Mechelen.