Hurts - Happiness

Sony

Met singles Wonderful Life en Better Than Love weet Hurts de wereld momenteel te veroveren. Niet alleen die singles, maar ook hun herkomst (Manchester), de looks, het artwork en hun neerslachtige gezichten lijkt te verraden dat ze de zwarte romantiek uit de jaren tachtig terug naar boven willen halen. En ze hadden op alle vlakke kunnen slagen, als de muziek die ze op ‘Happiness’ zetten nu ook nog dat niveau had gehaald.

Wat dat betreft voelen we ons om de tuin geleid. Vergeet synthpop, vergeet Joy Division en vergeet romantiek tout court. Als iemand ons met deze pathetiek aan de haak wil slaan dan trouwen we nog liever met onze aambeien. De grootsheid die men wil doen doorklinken in de muziek - zware beats, spokende koren en ijle stemmingen - klinkt aandoenlijk. De wereld van Hurts is fake en bestaat uit niet eens deftig gerecycleerd plastiek.

Albumopener Silver Lining lijkt op het eerste gezicht nog een goede aanzet, maar de gladde stem van Theo Hutchcraft blijkt meer van Robbie Williams in zich te hebben dan van pakweg David Gahan. We horen meer entertainment dan oprechte emoties in de trilling van zijn stembanden. Dramatiek moet je nu eenmaal goed beheersen, anders wordt het een drama.

Het gaat al behoorlijk mis bij Blood, Tears & Gold dat tot een slijmerige boys bandballad verneukt wordt. Op de achtergrond weerklinkt Enya in plaats van dreigende synths: een slecht teken. En we zitten nog maar aan het derde nummer.

Dezelfde huiveringwekkende momenten maken we door in Stay (dat koor!) en in Evelyn (hopelijk heeft u geen puberende dochter met die naam rondlopen). Van geloofwaardigheid kan hier absoluut geen sprake meer zijn. Bespaar u dan ook meteen de moeite om Unspoken en The Water uit te proberen.

Tussen al dat "ge-ballad" komt Hurts plots op de proppen met Sunday, een flauw Pet Shop Boysniemendalletje waarvan we alles behalve vrolijk worden. Misschien kan het nog dienen voor een of andere musical.

We willen Illuminated nog door de vingers zien, omdat het nog het meest ingetogen en oprecht klinkende nummer lijkt. Al blijven we op onze hoede. Ook Devotion waarin een gastrolletje voor Kylie Minogue is weggelegd kan nog net door de beugel, zij het met de nodige goede wil van onze kant.

Behalve de singles die u al kende valt er weinig te rapen op ‘Happiness’. Bij deze is Hurts een van de grote kanshebbers voor de eretrofee “Teleurstelling van het jaar" en er zal iemand enorm zijn best moeten doen om dit te overklassen.