I Might Be Wrong - Circle The Yes
Sinnbus
De zomer heeft zich nog niet eens deftig kunnen nestelen en wij kijken al uit naar de herfst. Een band als I Might Be Wrong, genoemd naar het nummer van Radiohead vermoeden wij, klinkt dan ook als de ideale soundtrack bij druilerige dagen. Dromerige rock, opgesmukt met elektronica en een lichte post-rock toets. En toch is ‘Circle The Yes’ op het einde van de rit een eentonig album geworden, met weinig pieken.
De Duitse band wentelt zich te veel in zijn eigen melancholie en creëert daardoor te weinig variatie. Slecht klinkt het zeker niet, maar zet de shuffle van je cd-speler aan en je merkt amper dat de nummers in een andere volgorde gespeeld worden. Enerzijds wijten we dat aan de weinige tempowisselingen, maar daarnaast ook aan zangeres Lisa Von Billerbeck die iets te veel haar best doet om het meisje te spelen dat uit het met regendruppels besprenkelde raam staart.
In eerste instantie amuseren we ons nog. Woodpecker belooft ons een avontuurlijk verhaal dat zich ergens tussen landgenoten Barbara Morgenstern en het speelse Bobby And Blumm afspeelt. Met een achterstevoren afgespeeld keyboardgeluid gaat I Might Be Wrong op kousenvoeten van start. De rest vergezelt één voor één. Op het hoogtepunt zetten ze een stevige indruk neer, maar die breken ze bruusk af net op het punt dat het verder zou moeten gaan.
Soms schippert I Might Be Wrong tussen The xx en The Notwist, zoals in Jalopy, voor ons veruit het boeiendste nummer op ‘Circle The Yes’. Hier klinken ze strak en to the point en verliezen ze zichzelf niet in een of andere ijle wolk. Maar toch missen we ook hier de drang om onze repeat-functie op te zoeken.
Zo gaat het bij dit vijftal wel vaker. Alsof ze net dat ene extra stapje niet kunnen of willen zetten. Alsof ze net die ene vingerknip missen die hen naar het volgende level kan brengen. Nummers als A Penny For Your Thoughts en Elliott zijn absoluut het luisteren waard, maar op ‘Circle The Yes’ verschuilen ze zich als een kuddedier in een groep. Individueel leuke nummers, maar zet ze bij elkaar en je merkt ze nog amper op.
De band moet misschien zijn motto “we circle the yes, we strike the no” nog een keertje herzien. Wij dragen “kill your darlings” nu eenmaal hoog in het vaandel. Voor ons bezit I Might Be Wrong zeker de juiste skills, maar mogen ze iets zelfkritischer te werk gaan. Wedden dat ze dan wel eens met een pareltje naar buiten zouden kunnen komen? Wij kijken er nu al naar uit.