IAMX - Alive In New Light

Caroline Records

Ofte het licht aan het eind van de tunnel. Chris Corner, die allicht eeuwig door de naam Sneaker Pimps zal achtervolgd worden, kruipt uit een gitzwart, depressief gat met de alweer zevende studioplaat van zijn soloproject IAMX. Wie had gedacht daarvoor frisse, opgewekte elektropop te krijgen, is er echter aan voor de moeite.

Dit is dus geen live album, zoals het dat aanvankelijk lijkt te zijn. ‘Alive In New Light’ is een plaat met negen muzikale verhalen die nogal van elkaar losstaan. Elke track bevat een indrukwekkende compositie met een wat sombere teneur, maar waarvan ook een zekere frisheid en sterkte uitgaat, al is het maar omdat vriendin Kat von D. een paar keer een zacht, vocaal tegenwicht biedt voor de smekende stem van Chris Corner. “Bevreemdend en bevrijdend”, zo haalt de perstekst aan. Dat is zeker geen slechte samenvatting.

Dat de Britse producer al een tijd worstelt met de dualiteit tussen beklemmende, industriële elektronica en grootse, holle synthesizerpartijen en verheven zang, is geen publiek geheim. Donkere elektrobeats versus holle klanken. IAMX speelt die tegengestelde polen op dit album verder tegen elkaar uit. De loodzware pulsen die opwellen in de titeltrack terwijl Corner vocaal naar de hemel rijkt met sterk nazinderende zang “I’m alive in new light”. En dan die kort beknottende, stompe drumbreaks die het nummer voortstuwen. Indrukwekkend. Alsof de man zijn innerlijke strijd met instrumenten uitvecht.

Daarnaast zalft en paait de in L.A. wonende, extraverte artiest met alweer een arsenaal lekkere synthesizerklanken, samples en grooves, op fraaie wijze vermengd met live drumwerk. De manier waarop Break The Chain rondtolt en tegelijkertijd bijna trancematig doorloopt, de hoge kreten van Corner in de achtergrond en de hoog strelende pianotoetsen die deze perfect aanvullen. IAMX brengt niet enkel stevig gelaagde, atmosferische muziek, maar zet die ook op indrukwekkende manier in balans. Dansen mag, net als met de hoofdtelefoon stil genieten.

Al even indrukwekkend als het feit dat dit album de luisteraar van de eerste tot de laatste noot vastgrijpt en -houdt, is trouwens de manier waarop Chris Corner in de autobiografische teksten zijn ziel blootlegt. Onzekerheid, de zoektocht naar liefde … volg even hoe afsluitende ballade The Power And The Glory opent: “Here am I, the divided self / My head spinning like a carrousel / The world outside may still be beautiful / But I love this cell” Enkel al daarom zouden wij aan  de perstekst het adjectief “aangrijpend” toegevoegd hebben. Al bij al is dit in elk geval een gedurfde, indrukwekkende plaat.