Indians - Somewhere Else

4AD

Polaroidwaardige sneeuwlandschappen, verafgelegen blokhutten en een eenzaamheid zo hartverscheurend dat zelfs Bon Iver er jaloers op zou zijn. het Deense Indians, platenlabel 4AD’s jongste verovering, vertaalt zo’n taferelen moeiteloos in kampvuurachtige gitaarstrummings en subtiele synths, gebundeld op een imponerende debuutplaat die de titel ‘Somewhere Else’ opgeplakt kreeg.

Brein achter het hele gebeuren, Søren Løkke Juul, had nochtans niet de intentie om het ver te brengen, maar zocht eerder muzikale loutering toen hij zich begin 2012 aan een eerste optreden waagde met zijn soloproject. Een zelfuitgebrachte single was volgens de Deen een logisch gevolg, waarna hij de maanden daarop zijn tijd met groepen als Beirut, Other Lives, Perfume Genius en Weird Dreams aan zijn zijde spendeerde.

Indians deelde dan misschien wel tourbussen met bovenstaande bands, hun unieke sound valt niet met een van hen te vergelijken. Luister maar naar openingsnummer New. Het begint wat melancholisch – zweverige synths, een ondersteunende drum en het verzachtende, hoge stemgeluid van Søren Løkke Juul- maar groeit uiteindelijk uit tot een ingetogen dancenummer wanneer de noten elkaar steeds sneller opvolgen.

Ook Bird doet het met pianotonen en kabbelt rustig verder, als ware het een somber geesteskind van Wolf Gang’s indiepop en Washed Out’s chillwave. Maar een echt ademtekort krijgen we pas bij het innemende I Am Haunted, dat zich veeleer op gitaar focust dan op synths. De meerstemmigheid die ons oor hier en daar te beurt valt, smaakt naar meer, en ook de sobere muzikale ondersteuning maakt van dit een van de sterkere nummers van deze plaat.

In diezelfde categorie van ‘intieme muziek die ongedwongen de ruimte vult’ nemen Cakelakers en titelsong Somewhere Else ook een behoorlijk hoge positie in. Toch gaat niets boven de souplesse waarmee de speelse piano van Melt de kamer komt binnengewalst.

‘Somewhere Else’ is dan ook geen misplaatste titel en bovenal de persoonlijke reis van een Deense songwriter die zowel weemoedige weltschmertz als hoopvolle samples (Magic Kids en Lips Lips Lips) voorschotelt. En dat is een evenwicht dat soms moeilijk te vinden blijkt bij debuterende artiesten.

Deze plaat kan dan ook bestempeld worden als een meer dan geslaagde muzikale projectie van de verwondering van een man voor zijn omgeving, de natuur en de wereld tout court.

Indians komt naar het AB Huis op 4 februari.